17 yüzyılda kadınlar arsenik bulmak için Giulia Tofana’nın kapısını çalıyordu. Çünkü Tofana’nın kapısının üzerinde ‘profesyonel zehir satıcısı’ yazıyordu. Kendisi için oldukça ilginç bir iş kolu seçmesine karşın çoğu kişi onu bir kurtarıcı olarak görüyordu. Giulia Tofana’nın müşterilerini genellikle görücü usulü ya da çıkar ilişkileriyle evlenmeye zorlanan kadınlar oluşturuyordu.
Arsenik, kurşun ve güzelavrat otunun karışımından oluşan ve "Aqua Tofana" yani "Tofana Suyu" adını verdiği zehri piyasaya süren Giulia Tofana büyük bir imparatorluk kurdu. Bu zehri satarken yakalanmamak için kozmetik ürünlerini kullanıyordu. Taktiği başarılı oldu ve Guilia uzunca bir süre yakalanmadı. Yıllarca diğer kadınlara zehir sataraka para kazanan Giulia Tofana, en başarılı seri katillerden biri oldu. Giulia Tofana’nın zehrinin yalnızca birkaç damlası kurbanları öldürmeye yetiyordu. Bu zehir satın alarak kullanmayı düşününen kadınlar şüphe çekmemek için dozu günlere hatta haftalara yayıyordu. ‘Zehir Kraliçesi’ adını taktığı Giulia'nın kimliği, her nasılsa gizli kalmayı başarmıştı. Zehir iki farklı şekilde satılıyordu. Biri pudra olarak diğeri de Aziz Nicholas resimleri olan küçük şişelerdi.
Giulia, 50 yıldan fazla bir süre bu zehri satarak para kazandı. Ama 1650'lerde kocasını öldürmek için içtiği çorbaya Giulia'nın zehrinden döken bir kadın pişman olup çorbayı içmemesi için kocasına yalvarınca işler tersine döndü. Kadın yaptığı şeyi itiraf edince kocası onu yetkililere teslim etti ve Giulia'nın zehir imparatorluğunun seyri o günden itibaren değişti. Kadın sorgu sırasında zehri Giulia’dan aldığını itiraf etti. Emekli olup şehirde sakin bir hayat yaşamaya başlayan Giulia'ya idam edileceği haberi geldi. Kendisi kaçsa da kızı ve çalışanları yakalanıp öldürüldü.
