30 Yıllık Alışkanlık 40 Metrekarelik Hayata Mahkum Etti

Aydın’da 40 metrekarelik alanda yarısı ev yarısı dükkan hayat mücadelesi veren Yılmaz ailesinin dramı yürek burkuyor. Epilepsi ve KOAH hastası bir baba, biri askerden yeni gelmiş işsiz diğeri liseye giden iki evlat ve ev işlerine, eşinin hastane işlerine ve küçük dükkanı işletip ailesine geçindirmeye çalışan fedakar bir anne. 4 kişilik yılmaz ailesi 40 metrekarelik dükkanı ortadan bölüm bir bölümünde hayat sürüyor, diğer bölümünde açtıkları dükkan ile hayatlarını idame ettirmeye çalışıyorlar.Yılmaz ailesi, Efeler’de bir odada yaşam mücadelesi veriyor. Epilepsi ve KOAH rahatsızlığı bulunan Halil İbrahim Yılmaz (51), kendilerine uzanacak yardım elini bekliyor. 30 Yıl boyunca tiryakisi olduğu sigara nedeniyle 6 yıl önce KOAH hastalığına yakalanan ve 3 ay ömür biçilen Halil İbrahim Yılmaz, 6 yıldır hastaneyle ev arasında mekik dokuyor. Hastanelere yakın olmak için 4 yıl önce eşi Nezahat Yılmaz ve 2 çocuğu ile Koçarlı İlçesi Birci Mahallesi’nden, Efeler’e taşınmak zorunda kala n aile Cumhuriyet Mahallesi 1970 Sokak’taki 40 metrekarelik bir alanda hem yaşıyorlar hemde hayatlarını idame ettirebilmek için dükkan işletiyorlar.KALDIKLARI EVİ İKİYE BÖLDÜLERUzun süredir astım bronşit hastası olan Halil İbrahim Yılmaz, son 6 yıldır kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) ve beyninde bulunan tümör nedeniyle epilepsi tedavisi görüyor. KOAH rahatsızlığı nedeniyle ansızın tıkanıp nefes almakta güçlük çeken Halil İbrahim Yılmaz, “Koçarlı Birci Mahallesi’nin Efeler’e uzak olmasından dolayı, önce eşimin köyü olan Bahçearası’na taşındık. Beynimde çıkan tümör nedeniyle epilepsi denilen ikinci bir hastalığa yakalandım. Bu rahatsızlıklarım yüzünden neredeyse yılın tamamına yakını hastanelerde geçiyor. O nedenle 4 yıldır eşim ve 2 çocuğumla buraya taşındık. Malulen emekli oldum, aldığım maaş da benim tedavim için harcanıyor. Allah devletimize zeval vermesin eşime bakım ayığı bağladı. Devletin bize sağladığı imkanlarla kıt kanaat geçiniyoruz. 35 gün yoğun bakımda kaldıktan sonra hastaneden yeni taburcu oldum. 3 ay önce askerden gelen oğlum benimle uğraşmaktan bir iş yapamıyor. Kalmak için tuttuğumuz bu odanın bir kısmını bölüp, büfe olarak kullanıp para kazanmaya çalışıyoruz. Toptancılardan aldığımız veresiye ürünleri satabilirsek bize gelir sağlıyor. Eşim ile oğlum sürekli benimle hastanelerde, kızım ise İmam Hatip Lisesi 10. Sınıfta okuyor. O yüzden dükkan da çoğu zaman kapalı oluyor” dedi.‘KIZIM GİYİNİRKEN ARKAMI DÖNÜYORUM’40 metrekarelik alanın 15 metrekaresini ev yapan Yılmaz Ailesi 4 kişi aynı oda da kalıyor. Sürekli yatağa bağlı yaşayan Halil İbrahim Yılmaz, “Kızım her gün yaya olarak okuluna gidip geliyor. Sabah okula giderken ve okuldan geldikten sonra üzerini değiştirmek istediğinde ben sırtımı dönüyorum. İnan bir baba için bundan daha zor bir şey yoktur. Tek tesellimiz kızımın başarılı bir öğrenci olması, birinci dönem teşekkür belgesi getirdi, ikinci dönemde takdirname bekliyoruz” şeklinde konuştu.İnsanları sigaradan uzak durmayı tavsiye eden Halil İbrahim Yılmaz, insanları sağlıklarının kıymetini bilmelerini öğütlüyor.“DESTEĞE İHTİYACIMZI VAR’6 Yıldır eşiyle ilgilenen 43 yaşındaki Nezahat Yılmaz ise sürekli eşiyle birlikte hastanelerde olduklarını, çocukları Bayram Şahin (22) ve Fadime (16) ile hiç ilgilenemediğini belirtti. Eşine ilk hastalığa yakalandığında 3 aylık ömür biçildiğini dile getiren Nezahat Yılmaz, “ “Eşim yılardır rahatsızlıklarla mücadele ediyor ve her an fenalaşıp hastaneye götürmek zorunda kalıyoruz. Hastaneye yakın olmak için buraya taşındık ve 170 lira kira ödüyoruz. Buranın sahibi de bize elinden geldiğince yardımcı oluyor. Şuana kadar olan birikimimizi eşimin tedavisi için kullandık. Oğlum askerden geldi ve babasıyla ilgilenmek zorunda olduğu için bir iş yapamıyor, kızım ise lisede okuyor. Eşim yıllardır bir iş yapamadığı için ben hem onunla ilgilenip çocuklarıma da bakabilmek için mücadele ediyorum. Devletin verdiği ekonomik desteklerin yanı sıra mahallede komşularımızın ve Ramazan aylarında hayırseverlerin zekat, fitre gibi yardımlarıyla geçiniyoruz. Herhangi bir yerden başka bir desteğimiz yok. Eşimin emekli maaşı ve devletin bana verdiği bakım aylığı ile daha iyi bir eve çıkmamız imkansız. Bugün normal bir eve çıksak en az 500-600 lira kira ödeyeceğiz. Böyle ekstra bir gider karşılığında bizim hayatımızı idame ettirebilmemiz mümkün değil. Hayır severlerin desteğine ihtiyacımız var” şeklinde konuştu.