Çocukluk amnezisi anılara dair ayrıntıların unutulması anlamına gelir. Yetişkilerin 2-4 yaş arasındaki dönemlerdeki olaysal belleklerinde bulunan belirli anıların zamanını, mekanını, yaşanılan duyguyu ve hissi hatırlayamamalarını ifade eder. Araştırmalara göre çocuklar 1 yaşından önce oluşan anılarını hatırlayabilir fakat büyüdükçe ve yaşlanmaya başladıkça bu anıların hatırlanma oranı azalmaya başlar. Bu nedenle 7 yaşındaki bir çocuğun daha önceki dönemlere ilişkin anılarını hatırlama ihtimali daha yüksektir. Yaş aldıkça bu oran düşer.
Bebeklik anılarının neden saklanmadığına dair teorilerden biri , o sırada sözlü olarak iletişim kuramamasıdır. Bir anı geri aldığında kelimeler kullanılır ve dille pekiştirerek birçok ayrıntıyla açıklanabilir. Bebeklerin çoğu 2 yaşından önce konuşmaya başlamaz, bu yüzden uyumlu bir hafıza oluşturamazlar.
Çocukluk çağında yaşanan hafıza kaybının biyolojik açıklaması üzerine konuyu derinleştireceğiz. Yaş aldıkça beyin daha fazla çalışmaya başlar. Bu nedenle yapılan araştırmalar, “beyin çok sayıda yeni hücre üretmekle meşgul olduğundan uzun vadeli olacak anıları saklamaz” sonucuna varmıştır. Ek olarak, 3-4 yaşından önceki günlük olayları fiziksel olarak bile hatırlanmaz çünkü epizodik hafıza henüz devreye girmemiştir.
Başka bir çalışma , ebeveynlerin çocuklarının anıları üzerinde etkili olabildiğini gösteriyor. Bazı anıları çocuklar anneleriyle konuşurken daha farklı, babalarıyla konuşurken ise bambaşka şekilde hatırlayabilirler.
Bir çocuk psikoloğu çocukların hem olumlu hem de olumsuz duygularla dolu anılarını koruduğunu söylüyor. Bu sonuç, küçük çocukların mahkemede görgü tanığı olarak ifadelerine başvurulmasına olanak tanıyor. Eğer bir anıyı hatırlıyorsanız bu muhtemelen sizin için en önemli ve güçlü bir duygusal tepkiyi tetikleyen anı gösterir.
Şimdi sıra sizde! Çocukken sahip olduğunuz en eski anınız nedir? 4 yaşından önce hatırladığınız herhangi bir anınız var mı?
