Adaletin Varlığı

Adaletin Varlığı

Adaletin bir çemberden farksız olduğunu düşünüyorum. Bu hayata uygulanışından en önemli hikayenin de iki kardeşin miras paylaşımı konusunda yaşadıkları aklıma geliyor.

Miras mallarını adil bir şekilde pay etmek isteyen iki kardeşten birisi diğerine şöyle der;

-“Sen böleceksin ve önce ben seçeceğim; veya ben böleceğim sen seçeceksin.”

Bu safdil ve adilane bölme şekline denilebilecek pek fazla bir şey olmaz.. Kimse de bu adillikten sonra itiraz edemez. Burada parçalar hiçbir zaman eşit olamayacaklardır ama eşit olmak zorunda olacaklardır. Kavgayı ve itirazı bitiren şey ise pay edenle seçen kişinin aynı kişi olmayışıdır.

Bu adaletli tavır beni her zaman mutlu etmiştir. Günümüz şartlarında insanlar bunu yapamadıkları için mahkemelere müracaat edilir. Avukatlar tutulur ve bu avukatların bedelleri ödenerek hizmet alındığı için onlarda adaletten yana olmaktansa müvekkilinin haklarını koruma adı altında karşı tarafa haksızlık edilecek senaryolar yazarlar. Ben hiçbir avukatın müvekkiline bu senin hakkın değil dediğine inanmıyorum.

Burada yaratıcının koyduğu kanunları uygulamak en iyisi olsa da o kanunları yorumlayanların insani zaaflarını da unutmamak lazımdır. Bunun içindir ki hakemler hep tarafsız ve yabancılardan seçilmek zorundadır.

Adalet yaratıcının istediği bir şeydir. İlahi düzden de bundan yanadır. Mesela haksız bir sözleşme hiçbir zaman yasal bir sözleşme yerine geçmeyecektir. Bunun haksızlığını ise giderecek kanunlar yapılır.

Ütopya insanların eşitliği ile parçaların, payların eşitliğine ulaşmaya çalışır. Buna yaklaştıkça hayat herkese adil bir şekilde paylaşımlar sunmaya devam edecektir. Adaleti tesis etmeye çalışanlar var olan bir şeye kıyasla adaletsizliği düzeltmeye çalışırlar. Mesela kötü bir paylaşım ancak iyi bir paylaşımla kıyasla anlaşılabilir. Bu adil paylaşımda ilahi adaletin tecellisini iyi okumak gerekir.

İnsanları ölümden sonra bir yaşamın varlığına inandırmadığınız sürece bu adaletin tesisi her zaman zor olacaktır. Kendisi vermek istemeyenin elinden alınan her şey her zaman bir memnuniyetsizlik doğuracaktır ki bu da insanın kurnazca düşünceler beslemesine sebep olacaktır.

Hakim birine saygı göstermeli diğerine dikkat etmeli ve bütünü göz önünde bulundurmalıdır. İşte o zaman adaletten bahsedilebilir.

Bekir Kale Ahıskalı