Birisini affettiğimiz zaman, bunun getirdiği duygusal yüklerden ve geçmişte yaşanan olayların yarattığı üzüntülerden arınmış oluruz. Affedebilmek için, bugünkü aklımızla değil, olayları o günkü şartlara göre değerlendirebilmemiz gerekir. Aksi takdirde sürekli kendimizi suçlar ve sürekli bir pişmanlık içerisinde oluruz.
Birini affetmek istersek, öncelikle kişinin yaşadığı olayı daha doğru ve daha net bir şekilde analiz etmesi gerekir.
Affetmek, an itibariyle şu anda yaşamamızı sağlar. Affedemeyen insanlar geçmişe takılıp kalırlar, aynı zamanda geleceğin kaygısı içerisine sıkışırlar. Affettiğimiz zaman o olayların bizim üzerimizdeki etkisi üzerinden arınmış oluruz. O insanların bizim üzerimizde yarattığı duygusal etkilerden de arınmış oluruz.
Affetmek, affedilen kişiyle ilişkiyi devam ettirmek anlamına gelmez. Affederiz, çünkü biz bunu kendimiz için yaparız. Affederiz, çünkü bunu kendimizi daha iyi hissetmek, bizi geçmişe bağlayan duygusal ve zihinsel süreçlerden kopmamızı ve arınmamızı sağlar.
Affeden insanların yaşadığı ana daha çok odaklandıklarını ve geleceğe daha çok umutla baktıklarını görmekteyiz. Affediş aslında ruhsal bir arınma olarak değerlendirilebilir.
Kişi bir ilişkiyi yürütmek istiyorsa, her hatayı affedebilir. Ama bunun kesin bir tanımını yapmak çok güçtür. Affetmek, kişilik yapısı, yaşanılan olay, kimin ne yaptığına göre değişkenlik göstermektedir.
İlişkiyi sürdürmek ve ilişkiye bir şans daha vermek istiyorsanız karşınızdaki kişiyi affedebilirsiniz. Temel olarak her şeyi affetmek mümkündür. Çünkü affetmek kişinin kendisi için yaptığı bir eylemdir. Bu açıdan bakıldığında her olay affedilebilir, kendimizi daha iyi hisseder ve her durumla başa çıkabiliriz.
Aldatan kişiyi affetmek istiyorsak, öncelikle bu olayda kendimize yontulmuş boyutlardan vazgeçmek gereklidir. ""Bunu hak edecek ne yaptım, neden benim başıma geliyor"" gibi soruları sormaktan vazgeçmeliyiz. Aldatılmak, aldatılanın bir kusurundan çok, aldatan bir kişinin kusurudur. Eğer biz aldatıldığımız için kendimizi suçlarsak, bizi aldatan kişiyi de affedemeyiz. Aldatan kişiyi affetmek istiyorsak, bunu kendimiz dışında bir eylem gibi düşünmeliyiz.
Bu ilişkiyi sürdürmek istiyorsak, daha sonraki aşamada güvenin tekrar oluşması için belirli bir zaman tanımalıyız. Biz bir adım atabiliriz, fakat bu bizim kesin affedebileceğimiz veya devam edebileceğimiz anlamına gelmez. Bu bir süreçtir, kırılan bir güvenin tekrar oluşması, ilk oluşumuna göre iki kat daha zordur. Aldatan bir kişiyi affetmek istiyorsak, önce isteyip istemediğimize karar vermeli, sonra da bunun için kendimize zaman tanımalıyız. Aldatan kişinin de bizim güvenimizi kazanması için çabalama alanını tanımlamamız gerekir.
Aldatan kişileri affetmek, ilişkiyi yürütüp yürütmemekle ilgili bir durumdur. Eğer ilişkiyi yürütmek istiyorsak ve affedip affetmemekle ilgili sorunlar varsa, karşı tarafa bir şans tanımak istiyorsak, böyle bir karar alabiliriz. Aldatan bir kişiyi affedip affetmemekle ilgili kesin bir cevap yoktur. Her ilişkinin doğasından çıkacak sonuca bağlıdır.
İlişkiyi yürütmek istiyor, karşıdaki insanı seviyor, bu yapılan davranışın tekrar edilmeyeceğine dair kanaat getiriyorsak bir şans verilmesinin doğru olacağı düşünce sahibim.
Kişiyi affetmek istiyorsak, onun bu davranışının nedenlerini çok iyi belirlemeliyiz. Bize her şeyi olduğu gibi anlatması gerekir. Olayı bütün detaylarıyla öğrendikten sonra sürece yaymalıyız.
Eğer biz kimseyi affetmezsek veya en ufak hatadan dolayı insanları hayatımızdan çıkarmış olursak, muhtemelen kısa bir süre sonra yalnız bir insana dönüşeceğiz.
Hata yapan insanları affetmek zorundayız. Hata yapan insanları hayatımızda tutmak zorundayız. Aksi takdirde hataya tahammül edemeyen mükemmeliyetçi bir karakterimiz veya bir bakış açımız oluşur. Bu da bizi yalnızlaştırır. Hatalarla beraber yaşamak, ama bu hataların tekrar yaşanması konusunda direnç göstermemiz gerekir. Çünkü insanların yaptığı hatalara sürekli izin vermek, zamanla bu davranışları arttırabilir. Zamanla saygısız davranışlar artabilir. Bir kereye mahsus yapılmış bir davranışın affedilmesinin yan etkisi olduğunu düşünmüyorum. Bir daha yapılırsa, o zaman çok daha radikal bir karar alınabilir. Eğer o insanı hayatımızda önemsiyor, değer veriyor ve onunla mutlu oluyorsak, bir şans daha verilmesinden yanayım.
Küs kalınan bir kişi affedilebilir. Bizim toplumumuzda iki taraf da küsebilir ve küslük haklılık duruşu olarak yansıyabilir. Bazen karşısındaki cezalandırma şekline dönüşebilir. Kim küsmüşse bu onun kişisel sorumluluğudur.
Küsen kişi bunu tercih etmiştir ve bunun sonucunu yaşamalıdır. Küsmüş bir insanı affetmenin dezavantajı olduğunu düşünmüyorum.
Eşler birbirlerini affederken, hatanın tekrarlanıp tekrarlanmamasına dikkat etmelidir. Sürekli yapılan bir davranışı affetmek, zamanla karşımızdaki insanı bize karşı saygısız hale getirebilir. Sürekli affedildiği sürece, o bunu normalize etmeye ve üzerinize gelmeye başlar, bu davranışı sıklaştırabilir.
Affetme eylemi, zihinsel ve duygusal bir eylem olduğu için, aynı olayın çok sık yaşanmaması gerekir. Örneğin; sizi aldatan bir insanı sürekli affederseniz, otomatik olarak devamlı affetmeye yönelik bir algı yarattığınız için, bu davranışın ortaya çıkma sıklığını da arttırmış olursunuz.
Affeden kişinin affetme şartlarını çok net bir şekilde ortaya koyması gerekir. Net tutumlar olursa davranışın ortaya çıkma sıklığı da azalır.
Aile üyeleri arasında yaşanan affetme süreçlerinde, davranışın ve yaşanan olayın net bir şekilde tanımlanması gerekir. Çünkü affetmek bir barışmak veya çözüm değildir. Affetmek öncelikle insanların kendisi için duygusal yüklerinden kurtulma girişimidir.
Hayatımızdaki insanları affetmek istiyorsak, öncelikle kırıldığımız veya incindiğimiz noktayı net bir şekilde tanımlamamız gerekir. Aksi takdirde sanki olay yaşanmamış veya üstü kapanmış gibi bir duygu oluşur. O olayların tekrar yaşanma ihtimali gündeme gelebilir. Özellikle aile bireyleri arasında affetme mekanizmasını çalıştırmak istiyorsak, rahatsız olunan olayın net olarak tanımlanması gerekir.
Bizim toplumumuzda genellikle, konu açılmadan iletişim devam ettirilmeye çalışılır. Oysa o konu açılmadığı, yaralanan insan yarasını açmadığı için affetme sürebilir ancak kırgınlıklar maalesef devam edebilir.
Yalan bir güven sorunudur. Bazen suçlanma korkumuz, bazen durumu anlık kurtarma girişimlerimiz bizi yalana sürükleyebilir. Yalanın şekli, içeriği ve boyutu çok önemlidir. Affedilebilir fakat burada önemli olan yalanın sıklığı ve hangi amaçla kullanıldığıdır. Eğer yalan sık olarak kullanılıyorsa, bizim onu affetmemiz aslında o yarayı daha da fazla bir boyuta getirebilir.
Normal şartlarda yalan affedilebilir ancak sık sık yalan söyleniyorsa, daha net bir duruş gösterilmesinin doğru olacağını düşünmekteyim.
Sahtekarlık bir güven sorunudur. Aynı zamanda geri planda bir özgüven sorunudur. Affedilebilir bir durumdur. Affedilen konuyu kendimize yontmadan, kendimizi suçlamadan, kendimizi yetersiz olarak görmeden, pişmanlık duymadan affedilebilir.
Ancak bu karşıdaki insanın karakterine dönüşmüş bir durumsa, sürekli size sahtekarlık yapıyorsa, tekrar yaşanma ihtimalini ortaya koyacağı için, böyle davranışlara dikkat etmek gerekir. Mümkün olduğunca tekrarlanma olasılığı yüksek olan davranışları gösteren kişileri hayatımızdan uzak tutmamız gerekmektedir.
Affetme yöntemlerinin başında, bunu kendimiz için yaptığımıza inanmak gelmektedir. Karşımızdakini kendimiz için affederiz. O olaylara takılmamayı, o olayın aylarca hatta yıllarca etkisinde kalmamamız için affetmemiz gerekiyor. Affetmek için kendimize yönelttiğimiz sorulardan vazgeçmemiz gerekir. Bu tip etmenler affetmemizi zorlaştırır. Çünkü duygular daha derinleşir, duygular derinleştiği için de bu duyguları bize yaratan kişiye karşı öfkemiz veya negatif duygumuz sürekli devam eder. BU da affetmemizi engeller.
Birini affetmek istiyorsak bunu kendimiz için yaptığımıza inanacağız. Affettikten sonra da o insanla ilişkiye devam etmek gibi bir zorunluluğumuzun olmadığına inanmalıyız. Affedebiliriz, ancak ilişki yürütmeyiz. Veya affederiz ama iletişimi devam ettirmeyiz. Affedebiliriz ve ona tekrar şans verebiliriz. Bu da süreç içerisindeki duruma bağlıdır.
Affetmek kendi ruh sağlığımız için gerekli bir eylemdir. Daha sonra ilişkiyi devam ettirmek istiyorsak da, o ilişkinin düzelmesi ve güvenin tekrar kazanılması için de, karşıdakinin kendisini yeniden ispat etmesi adına o alana izin vermeliyiz.
