Ağaç sözcüğü Eski Türkçe bir kelimedir. Eski Türkçe “ıġaç” ya da “yıġaç” kelimesinden evrilmiştir. Cümle içerisinde çoğunlukla isim veya sıfat göreviyle kullanılır. Türk Dil Kurumuna bu sözcüğün üç farklı manası vardır. Bu manalar şu şekildedir:
Ağaç sözcüğü ile oluşan “soy ağacı, ağaç bilimi, sıtma ağacı, darağacı, ağaç mantarı, badem ağacı, demir ağacı, ağaçdelen, ağaçkesen, ağaç çileği, ağaç arısı, zamk ağacı, tespih ağacı” gibi birleşik kelimeler vardır. Ayrıca bu sözcüğün içerisinde geçtiği ve dilimizde kalıplaşmış olan “ağaca dayanma kurur, ağaç kökünden yıkılır, ağaç meyvesi olunca başını aşağı salar, ağaç yaşken eğilir” gibi deyim ve atasözleri de mevcuttur.
Mana yönünden birbirinin tam aksi olan iki sözcük zıt anlamlı olarak kabul edilir. Zıt anlamlı sözcüklerin hem yazım hem okunuş stilleri birbirinden farklıdır. Sözcüklerin birbirinin karşıt anlamlı olabilmesi için aralarında ters çıkarım bağlantısı olması gerekir. Özellikle öğrencilerin zıt anlamlı kelimeler ile ilgili karıştırdıkları önemli bir nokta vardır. Bu önemli noktada kelimelerin olumsuz hâllerini zıt anlamlı olarak kullanmaktır. Bu durum ile sadece fiillerde karşılaşılır.
Kelimelerin olumsuz hâllerini karşıt anlamlı olarak kullanmak doğru değildir. Bir sözcüğün mana açısından tam tersini ifade eden sözcüklere zıt anlamlı denilmektedir. Bu bağlamda ağacın zıt anlamlısı olan herhangi bir sözcük yoktur. Dilimizde bazı sözcüklerin karşıt anlamlısı yoktur. Dolayısıyla ağaç zıt anlamlısı olan bir kelime de bulunmamaktadır. Kereste, tahta gibi nesnelerden bahsederken ağaç kelimesi çok sık kullanılmaktadır.
Karşıt anlamlı sözcükler günlük konuşma dilinde çok sık kullanılmaktadır. Bazı sözcüklerin birden fazla zıt anlamlısı olabilmektedir. Ağaç kelimesinin zıt anlamı olan bir sözcük olmadığı için örnek cümleler veremeyiz. Ağaç kelimesiyle ilgili örnek cümle vermek gerekirse: