Almer Tekstil işçisi birliğini dokuyacak

Asgari ücret düzeyinde maaşla, ikramiyesiz ve sosyal haklardan yoksun bir şekilde çalışan Almer Tekstil işçileri, Pazar günleri de mesaiye kalmaya zorlanıyorlar. Fabrikaya yeni makineler alan patron, üretim ihtiyacı ve makinelerin performansının arttırılması için 7-7 (12 saat) vardiya sistemine dönmek istiyor.

MAKİNELER DAHA DEĞERLİ

İşçileri Pazar günleri de çalıştırmak isteyen patronun tek kaygısı, makinelerin hiç soğumadan üretimine devam etmesi. Çünkü makineler ısıya duyarlı ve Pazar günü çalışmadığında, randıman alınacak hale gelmesi saatler alıyor. İşçiler ise önce kendilerinin kıymetinin bilinmesini istiyor.

“Dünyanın en akıllı makinelerini alsalar da işçilere muhtaçlar. Ama bunu görmezden geliyorlar” diyen Almer Tekstil işçileri, patronun makinelere yatırım yapıp işçileri de köle gibi çalışmaya zorladığını ifade ediyorlar. Zaten ağır çalışma koşullarında olduklarını anlatan işçiler, patronun sadece kendisini düşünerek sağlamaya çalıştığı ‘yeni sisteme’ geçmeleri konusunda da düzenli olarak baskı gördüklerini anlatıyorlar.

TALEPLER BASİT

Patron temsilcilerinin tüm vardiyalarla toplantılar yapıp işçileri ikna etmeye çalıştığını anlatan Almer Tekstil işçileri, neredeyse tüm arkadaşlarının geçilmek istenen yeni sisteme tepkili olduğunu söylüyorlar. İşçiler öncelikle kendi sorunlarının çözülmesini istiyor. Almer Tekstil işçilerinin talepleri ise basit ve net: Maaşlara zam ve üç aydan üç aya yarım maaş ikramiye.

Zam taleplerini istediklerinde patronun, “Fabrikayı yakarım size yine de zam vermem” dediğini aktaran Almer Tekstil işçileri, ustaların da “yasal işlem başlatacağız” diyerek kendilerini tehdit ettiklerini söylüyorlar. İsteklerinin yüksek olmadığını, Kayseri’deki birçok tekstil fabrikasında ikramiye olduğunu ifade eden işçiler, “Fabrika 10 günde tüm masraflarını çıkarıyor. 20 gün patronun cebine kalıyor. Bu 20 günün 1 gününü daha bize verse, işçi bayram eder ve rahat rahat çalışır” diyor. Geçinemedikleri ifade eden Almer Tekstil işçileri, “Odun 300 lira, kira 300 lira, kömür 700 lira… Nasıl geçinelim?” diye soruyorlar.

YAMUK SENDİKALARA GÜVENSİZLİK

Bundan önceki yıllarda Hak-İş’e bağlı Öz İplik-İş Sendikasına gittiklerini ve fabrikadaki işçilerin yüzde 90’ının üye olduğunu anlatan işçiler, “Ancak 3 ay sendikacıların yüzünü dahi göremedik. Sonra da o defter kapandı” diyorlar. Sendikalara genel olarak güvensizlik oluşsa da, CEHA işçilerinin DİSK’e üye olmasından umutlandıklarını ifade eden Almer Tekstil işçileri, “CEHA’daki gelişmeleri fabrikalardaki işçiler yakından takip ediyor. Adamlara helal olsun. Biz de kendi aramızda tutkunluğumuzu korumaya kararlıyız” diyorlar.

DİRENİŞİ NASIL DOKUDUK?

Almer Tekstil işçileri, Evrensel Basım Yayın’dan çıkan ve ‘96 yılında Gaziantep Ünaldı Sanayi Sitesi’ndeki dokuma işçilerinin direnişlerini anlatan “Direnişi Nasıl Dokuduk?” kitabını da kendi aralarındaki toplantılarda örnek olarak gösteriyorlar. Kitabı 3 günde bitiren bir Almer Tekstil işçisi, kitaptan ‘Mikail abi’nin sözlerini ve işçilerin kahvehanelerde nasıl toplantılar yaptığını arkadaşlarına anlatıyor. İşçilerin haklarını öğrendikçe güvenlerinin arttığını da ifade eden işçiler, “Öğrenmeli ve cesaretlenmeliyiz. Bugün korkan yarın da korkacaktır” diyorlar. CEHA Büro Mobilyaları’nda ciddi bir sendikalaşma deneyimi yaşayan işçi arkadaşlarıyla da buluşmak ve deneyim alışverişinde bulunmak isteyen işçiler, “8 yıldır zam alamıyoruz. Nereye gitsek elimiz boş dönüyoruz. Patronun Çalışma Müdürlüğü’nde bile adamları var. Bizim de başka çaremiz yok. Kendi aramızda tutkunluğumuzu arttırmamız lazım” diyorlar.