Milli Prodüktivite Merkezi (MPM), Türkiye için üretkenlik açısından 1993 sonrasının, "kayıp dönem" olarak nitelendirilebileceğini bildirdi.
MPM, uzun dönemde (1923-2003) ekonomik gelişim sürecinde verimlilik artışının katkısının ortaya konulması amacıyla "Türkiye'de Verimlilik Büyüme ve Kriz" başlıklı bir araştırma hazırladı.
Araştırmaya göre, 1993'ten 2000 yılına kadar imalat sanayinde özellikle yüksek ve düşük teknoloji sanayilerinde emek üretkenliği hemen hemen hiç artmadı, orta teknoloji sanayilerinde ise çok düşük bir artış kaydedildi.
Üretkenlik açısından 1993 sonrasını "kayıp dönem" olarak niteleyen araştırmada, teknoloji yoğunluğuna göre sanayilerin üretkenlik düzeyine bakıldığında, teknoloji
yoğunluğuyla emek üretkenliği arasında doğrusal ilişkinin varlığına dikkat çekildi.
Araştırmaya göre, 1999 yılında Türkiye'nin yüksek teknoloji ürünlerindeki üretkenliği, ABD'nin sadece yüzde 27'si, orta teknoloji ürünlerinde yüzde 28'i ve düşük teknoloji ürünlerinde ise yüzde 21'i düzeyinde oldu.
İmalat sanayinde 1997'den 2004 yılına kadar istihdam endeksi devlet kesiminde yüzde 54.6, özel kesimde yüzde 11.9, toplamda ise yüzde 17.3 oranında geriledi. Buna karşılık, üretim endeksinde toplamda yüzde 12'lik bir artış oldu.
Araştırmayla, imalat sanayinde 28 alt sektörde yapılan incelemeler sonucunda 2001 yılında sektörlerin çoğunda üretim ve istihdamın azaldığı, verimlilikte de önemli düşüşler gerçekleştiği, emek verimliliği artmış gibi gözüken birkaç alt dalda ise gerçek bir verimlilik artışı değil, büyük istihdam daralmasına dayanan "sanal" veya "statik, rakamsal" bir durumun varolduğu saptandı.