Ben uyandım siz de uyanın diye, davulun derisini yırtarcasına çalan ramazan davulcusuna biraz minnet biraz da sitemle kalkarsınız.
Gözlerinizi daha açamadan kendinizi yemek sofrasında bulursunuz.
Yok ya uyandım, ne uyuması!
Biraz daha uyuyayım, ezana yakın kalkar yerim diyip tekrar yatarsınız.
Uyanamadıysanız "5 dakika daha yatiyim sonra kalkarım" moduna geçer sonrasındaysa muhtemelen uyuyakalıp aç karına oruç tutarsınız.
Bol bol içiyim de sonra susamayayım.
"Açlık değil de susuzluk çok fena" diyerek niyet etmeden önce bir damacana su içersiniz de sonra tüm gün tuvaletten çıkamazsınız.
Diş fırçalamak gerilim filmi izlemek gibidir. Yutmadım di mi, yok ya yutmamışımdır...
Sabah kalkınca diş fırçalama eylemini boğazınıza su kaçmasın diyerek bir kuyumcu, bir cerrah edasıyla özenerek yaparsınız.
Unutur da yerim diye ruj süremezsiniz.
Gören herkes "bugün bir değişiklik var sende!" ya da "hasta mısın?" minvalinde şeyler söyler.
Ama niyet etmeyi unutursunuz!
Günün en saçma anında niyet etmediğiniz aklınıza gelir de, bu saatten sonra etsem mi, etmesem mi ikileminde kalırsınız.
Açlıktan ağzınız kokar.
Kimseyle yakın mesafeden konuşmamaya özen gösterirsiniz.
Yemeğe giden arkadaşlarınız sizi çağırdıklarında boynunuz bükülür :(
Tek diyebildiğiniz "niyetliyim" olur.
Su içenleri gördükçe boğazınız kurur. Elinizi uzatsanız dokunacak kadar yakın, bir iftar kadar uzaktadır oysa!
Yavaş yavaş karnınız guruldamaya başlar.
Karşınızda yemek yiyenleri görüp "şeker tatlı mı, bi gün ben de yiyeceğim" diyen sezercik gibi yutkunursunuz.
Gullppppppp
Niyetli olduğunuzu unutup uzatılan abur cuburu yedikten sonra aklınız başınıza gelir! Niyetliydim ben :O
Ya da tam yerken gelir aklınıza ki en kötüsü de budur. Bari farketmeden bi lokma yeseydim diye üzülürsünüz :)
Açlıktan psikolojiniz bozulur, en ufak şeye bile ağlayabilir, saçma sapan tepkiler verebilirsiniz.
Aklınıza kötü kötü fikirler gelir de, zihninizden kovmaya çabalarken, zor anlar yaşarsınız.
Hayır hayır düşünme, sakın düşünme! Çayır çimen düşün, yemek düşün, onları düşünme!
Eve dönüş yolu bir türlü bitmek bilmez.
Pide kaldı mı, diye sık sık kafanızı uzatıp fırın tezgahını kontrol edersiniz.
Eve gittiğinizde gördüğünüz tablo, mutluluğun resmidir.
Bu sefer de okundu mu, kaç dakika var, ne zaman yiyeceğiz diye beklerken zaman geçmez.
Top atılır, ezan okunur, herkes yemeklere yumulur :)
Yemek yerken gözünüz döner.
Onu da yiyeceğim, bunu da, hepsini, hepsini!
Ve mutlu son!
Soda var mı??????