Hareketler öyle hızlı ve çabuk olmaktadır ki, bu yüzden bir objeye ya da olaya odaklanma ya da konsantre olma konusunda büyük sorun yaşamaktadır. Dolayısı ile fazla televizyon izlemek küçük çocuklarda beynin zarar görmesine ve beyin merkezlerinin doğal gelişim sürecinin bozulmasına neden olmaktadır…
Hiperaktivite ve Dikkat Eksikliği Sendromu olan çocukların, hiperaktif, düşüncesizce davranan ve organize olamayan bireyler olduğunu ifade eden Dr. Mehmet Yavuz, şöyle anlattı:
• Genellikle, sürekli kıpırdanırlar ve vücutlarının bir parçası sürekli hareket halindedir. Bir yerde oturamazlar. Eşyalarını unuturlar ve kaybederler. Başladıkları işi bitirmeden bir diğerine başlarlar. Müdahaleci ve rahatsız edicidirler. Sıra bekleyemezler. Cevapları soruları beklemeden ağızlarından kaçırırlar.
• Düşünmeden tehlikeye atılırlar. Normal faaliyetleri ‘sıkıcı’ bulurlar. Genellikle bebeklik döneminde huysuzlukları, az uyumaları ve yememeleri anne babayı fazlasıyla yorar. Okul öncesi dönemde ise ev içinde koşuşturur, yükseklere tırmanır, dolap tepelerinde gezerler. Bir kısmı bu derece hareketli olmayabilir ancak bir yerde oturması beklenen kısa bir süre dahi oturamaz, sakin bir şekilde oynayamazlar.
• Kıpır kıpırdırlar, elleri dursa ayakları durmaz. ‘Dur’ ve ‘Yapma’ sözünden anlamazlar. Öğretmenler sıklıkla dersi dinlemediklerinden ve arkadaşlarını rahatsız ettiklerinden ya da onların dikkatlerini dağıttıklarından söz ederler.
• Sınavlarda dikkatsizlik nedeniyle çok basit hata yaparlar. Cevabını bildikleri sorulara dahi yanlış cevap verirler. Soruyu sonuna kadar okuma sabrını gösteremezler. Test sınavlarında çabuk sıkıldıkları için bazen okumadan cevaplarlar. Sınav sonuna kadar beklemeden hemen cevap kağıdını öğretmene verirler. Evde yanlarında kimse olmadan ödevlerini kendi başlarına yapamazlar.
Bu çocukların sonradan pişman olacakları hareketleri sonunu düşünmeden gerçekleştirdiklerini anlatan Yavuz, “Özellikle başkalarına söz ya da fiille sataşır ve huzursuzluk çıkarabilirler” diye konuştu.
Bu tip çocukların diğer çocuklarla ilişkilerinde geçimsiz olabildiğini ve bu nedenle arkadaşları arasında istenmeyen çocuk ilan edildiğini anlatan Dr. Yavuz, şunları söyledi: “Tepkilerinde abartılı ve bazen acımasız olabilirler. Korkusuzca davranmaları çeşitli tehlikelerle yüz yüze gelmelerine neden olur. Çıkılmayacak yüksek bir yere çıkar, evden çok uzaktaki yerlere yalnız başına gider ya da kesici aletle oynayabilirler. Tüm bu belirtiler çocuğun sosyal uyumunu bozar. Kısacası bu çocuklar kendilerini kontrol etmedeki güçlükleri nedeniyle nerede durmaları gerektiğini bilemezler.”
Çocuk ne kadar küçükse teknolojinin verdiği zarar o kadar büyüktür
3- 4 yaşlarında iken saatlerce televizyon izleyen ya da bilgisayar oyunu oynayan çocukların büyük bir bölümünün 7 yaşına geldiklerinde hiperaktif olduğunu ifade eden Dr. Yavuz, “Küçük yaşta iken sürekli bilgisayarlarla meşgul olan çocukları genelde anne ve babalar takdir ederler ve çevrelerine bunu böbürlenerek anlatırlar ve çocuklarının sanki normal üstü bir zeka ve yeteneğe sahip olduğunu düşünerek bundan çok memnun olurlar. Halbuki çocuklarını bekleyen tehlikeden tamamen habersizdirler.Bu yüzden 2 yaşından küçük çocuklara kesinlikle televizyon izlettirilmemelidir” dedi.
Onları televizyonun karşısına koyarak, “çizgi film izlesin de sesini kessin ben de biraz nefes alayım” tarzındaki yaklaşımların son derece zararlı olduğunu anlatan Yavuz, sözlerine şöyle devam etti: “Çocuk ne kadar küçükse görsel teknolojinin verdiği zarar o kadar fazladır. Kesinlikle şurası bilinmelidir ki, 2 yaşındaki bir çocuk asla televizyon izlememeli, 3 yaşındaki çocuk en fazla 1 ya da 1,5 saat, 4 yaşındaki ise en fazla 2 saat kadar ekran başında durmalıdır. Görsel teknoloji, çocuklarda beyin merkezleri arasındaki iletişimi ve koordinasyonu bozarak, düşüncenin ve hareketin odaklanmasına ve yoğunlaşmasına engel olmaktadır. Tabii bunun doğal sonucu da Hiperaktivite ve Dikkat Eksikliği Sendromudur. Eğer küçük çocuklarınızın ileride hiperaktif bireyler haline gelmesini istemiyorsanız onları televizyon ve bilgisayarlardan uzak tutunuz.”