Aş kelimesinin kökeni oldukça eskilere dayanır. Eski Türkçeden dilimize geçmiş olan aş sözcüğü yemek anlamına gelir. Özellikle sıcak pişen, sulu yemek anlamında aş sözcüğü kullanılır. Aşçı sözcüğü de aş kelimesinden türeyip aynı zamanda Uygurca kökenli ve yemek pişiren anlamına gelen bir sözcüktür. Günümüzde konuşma dilinde yaygın olarak kullanılan bir sözcük değildir. Aş kelimesi genellikle halk ağızlarında kullanılmaya devam eden bir kelimedir.
Zıt anlamlı kelimeler aynı cümle içinde karşıt durumları ifade etmek için sıklıkla kullanılır. Aynı zamanda farklı cümlelerde de zıt anlamlı kelimeler kullanılır. Zıt anlamlıları gerek tek başına gerek ikileme şeklinde kullanmak ifadeleri güçlendirir ve daha anlaşılır hâle gelmesini sağlar. Anlamca birbirinin tersini ifade eden sözcükler zıt anlamlı olarak adlandırılır. Anlam bakımından birbiri ile çelişen iki sözcüğe zıt anlamlı kelime denir. Örneğin en yaygın bilinen zıt anlamlı sözcükler arasında güzel – çirkin, iyi – kötü, sıcak – soğuk gibi kelimeler yer alır. Bu sözcükler anlam bakımından birbirlerinin tersini ifade eder.
Zıt anlamlılık, eş anlamlılık ya da çok anlamlılık gibi geniş bir kapsam alanına sahip olmadığı için çoğu kelimenin zıt anlamı yoktur. Bu kelimelerden birisi de aş kelimesidir. Aş kelimesinin zıt anlamı olan bir sözcük yoktur. Aş kelimesi direkt olarak yemek anlamına gelir ve başka bir kullanım alanı yoktur. Bu nedenle aşın zıt anlamlısı olarak, aş kelimesinin tam karşıtını ifade eden bir kelime de bulunmaz.
Dilimizde her sözcüğün zıt anlamlısı yoktur. Aş zıt anlamlısı olan kelime de yoktur. Anlamı yemek olan aş kelimesinin zıt anlamı bulunmaz. Aşın zıt anlamlısı olmadığı için örnek cümleler kurulamaz. Aş sözcüğüyle kurulan cümlelere örnek vermek gerekirse:
Günümüzde yaygın olarak kullanılmayan bir sözcük olan aş sözcüğü yerine yemek sözcüğü kullanılabilir.