Avel kelimesi Türkçe'de özellikle halk arasında akılsız, saf, bön, kolay aldanan anlamında kullanılan bir tabirdir. Kişinin dikkatsiz, dalgın veya fazla naif bir davranış sergilediği durumlarda, alaycı veya eleştirel bir tonla ifade edilir.
Avel, halk arasında bön, şaşkın ve avanak anlamında kullanılan, bir kişinin dalgın veya kolay aldanan hâlini tanımlayan bir ifadedir. Bu kelime özellikle gençler arasında yaygınlaşarak farklı yörelerde de duyulabilir hâle gelmiştir. Kullanım yerine ve ima edilen konuya göre anlamı değişebilir. Örneğin, birinin basit bir hileye kolayca kanması veya düşünmeden bir iş yapması durumunda “Ne kadar avelsin!” gibi bir ifade kullanılabilir. Burada kişi aslında saf veya dalgın olduğu için dolaylı olarak eleştirilmektedir.
Avel TDK kelimesi resmî olarak yer almamakla birlikte, halk arasında bu tür anlamlarda yerleşmiş bir tabirdir ve argoya yakın bir dil unsuru olarak değerlendirilir. Ancak bu kelimenin kullanımı karşıdaki kişinin samimiyetiyle ve konuşmanın tonuyla değişkenlik gösterebilir. Bazen sadece şaka olarak algılanabilirken bazı durumlarda kırıcı bir ifade olarak kabul edilebilir.
TDK'ye göre avel kelimesinin resmî bir karşılığı yoktur. Ancak halk arasında aval sözcüğüne benzer şekilde kullanılır. Aval ise TDK'ye göre dalgın veya boş bakışlı anlamlarına gelir. Dolayısıyla, resmî kullanımlarda aval tercih edilse de, konuşma dilinde avel ifadesine sıkça rastlanabilir.
Avel kelimesi günlük Türkçe dilinde nadiren kullanılsa da genellikle dalgın, şaşkın veya saf anlamında kullanılır. Kelimenin kökeni Fransızca "avale" kelimesine dayandığı düşünülmektedir. Bu anlamıyla bir kişinin olayları anlamakta zorlandığı veya saf bir izlenim verdiği durumlarda alaycı veya küçümseyici bir tonla kullanılabilir.