Sosyal medyada yayılan görüntüde, kendi haliyle sokakta yürüyen genç önüne çıkan balonla röveşata denemesi yaptı. İstediğini sonucu alamayan gencin görüntüleri sosyal medyayı adeta yıktı geçti.
Kaldırımda yürürken önüne gelen kırmızı balonu bir futbolcu edasıyla sektiren bir adam, daha sonra röveşata çekmeye çalışınca olanlar oluyor. Yere düşen ve başarılı olamayan adamın ayakkabısının ayağından fırlamasına rağmen pes etmeyip yere düşen balona omuz atma hareketi sosyal medyada herkesin diline düşüyor.
Yerden kalkıp ayakkabısını giyerek hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam eden adamın görüntüsünün hangi şehirde kaydedildiği henüz bilinmiyor. Sosyal medyada binlerce kez paylaşılan bu an için herkes birbirinden ilginç yorumlar yapıyor.
GÖRÜNTÜYÜ PAYLAŞAN KİŞİ KONUŞTU! ŞAŞIRTAN TELEFON...
Görüntüyü sosyal medyada paylaşan Güray Başak konuştu Başak, olayın cumartesi günü saat 11.25 sıralarında gerçekleştiğini belirterek olayı şöyle anlattı:
“Bir gürültü sesi duyunca dışarıya baktım. Bir arkadaş yerde yatıyordu. Biz de 'herhalde ayağı kaydı düştü' diye düşündük. Bizim arkadaşlardan birisi, ‘ağabey ayağı kaymadı balona rövaşata atmaya çalıştı’ dedi. 'Burası Kızılay'ın göbeği, böyle bir şey olmaz' diye düşündük. Kamera kayıtlarına baktık. Gördük ki gerçekten arkadaş balona rövaşata atmaya çalışmış. Biz de biraz insanları güldürelim istedik.”
“3 HAFTADIR KAYIPMIŞ”
Güray Başak, “Daha sonradan anladık ki, bu arkadaş 3 haftadır kayıpmış” diyerek görüntüyü sosyal medyada paylaştıktan sonra yaşanan gelişmeleri anlattı. Başak, "Gece saat 03.00'de Kahramanmaraş’tan bir arkadaş beni aradı, 'Ben görüntüsünü paylaştığınız kişinin ağabeyiyim, 3 haftadır kayıp. Biz de onu arıyoruz. Tekrar gelirse bize haber verir misiniz?' diye not bıraktı. Biz de kendisiyle henüz bir irtibat kuramadık" dedi.
RÖVEŞATA ÇEKEN ADAMDAN AÇIKLAMA
Sosyal medyada kısa sürede fenomen olan 'röveşata çeken adam' ekşisözlük üzerinden şu açıklamayı yaptı:
"Herkese merhaba.
Dün videomun twitter ve ekşi sözlük'te gündem olduğunu tesadüfen öğrendim. Hepinize teşekkür etmek istiyorum. Gerek dostlarımın, gerek beni tanımayan insanların tepkileri inanılmazdı. Aldığım tebrikler, iyi dilek mesajları beni çok mutlu etti. Ben de bir 90'lar çocuğuyum. Ben de vurduğunda havada birkaç kez yön değiştiren plastik toplarla maç yaptım, bisikletimi rengarenk paletlerle süsledim, ailemle beraber sobada ekmek ve kestane kızarttım, okulda patates baskısı yaptım, lig maçlarını teletext'ten takip ettim, sokakta bilye oynarken salçalı ekmeğimi yedim ve tabii ki Tsubasa izledim:)
Şimdi geriye baktığımda tüm o günleri çok özlüyorum. Keşke hiç büyümeseydim dediğim zamanlar oldukça artmaya başladı. kimse yanlış anlamasın, elbette halime şükrediyorum fakat hayat herkesi olduğu gibi beni de yıpratıyor. O gün de işten yorgun bir vaziyette çıkmıştım. birden önüme doğru yuvarlanan o balonu gördüm ve resmen zaman durdu. O anda sadece sokakta röveşata çeken adam değildim; caddede asfalt zemine aldırmadan sokak lambası direği ve taşla yapılmış kaleyi hedefleyen çocuktum, Juventus'a galibiyeti getiren golü atmak için sıçrayan Del Piero'ydum. Tüm bunların aynı anda hepsiydim. Balonu ayağımla kontrol edip dizimle yukarı sektirdiğimde artık 'özgür'düm.
30 yıllık ömrümde öğrendiğim tek bir şey varsa mutluluğun sen onu elde ettiğinde kaybolan bir şey olduğudur. O yüzden balonu ıskalamak asla moralimi bozmadı, aksine bana özgürlüğümü verdi. Videoyu izleyen herkesin gözünden kaçan bir şey var: Ben ayağa kalkarken gülümsüyordum. arkamdaki kızın kaçışması, ayakkabımın mağazanın camekanına fırlaması umrumda değildi. O balonu omzumda sektirirken hayatın ağırlığıyla da dalga geçerek onu hafifletiyordum. Uzun zamandır ilk kez gerçekten içimden geldiği gibi davranabilmemin mutluluğu bana göre paha biçilemez. İzleyenlerin de yüzünde tebessüm bırakabildiysem, "Bâki kalan gök kubbede hoş bir sadâ olabildiysem" ne mutlu bana.
Benim bir hayalim var. Bunu söylemek ne kadar doğru olur bilmiyorum ancak dünden beri insanlar hayallerinin peşinden gittiğinde başaramayacakları şey olmadığını düşünüyorum. Şu ana kadar yurt dışına gitme fırsatım olmadı, ileride olacak gibi de görünmüyor. çocukken saat 21:45'te şampiyonlar ligi maçları için tv karşısına geçtiğimde o görüntüler beni çok heyecanlandırırdı. "Bir gün yurt dışına gidip maç izleyebilecek miyim acaba?" diye düşündüm hep. 6 Aralık'taki Leipzig-Beşiktaş maçına gidip o atmosferi yaşamak, bir günlüğüne de olsa o çocuğun hayalini gerçekleştirebilmek beni çok mutlu ederdi. Keşke beşiktaşlı yöneticilere ve futbolculara ulaşabilse bu mektubum.
Hepinizi çok seviyorum, sevgilerle. İçinizdeki çocuk hiç ölmesin." (Cumhuriyet)