Bebeklerde parmak emme alışkanlığı uzun süre devam edecek olursa henüz gelişmekte olan kas ve kemik yapıları üzerine basınç uygulanarak dişlerin yer değiştirmesine yol açar.
Bebekler anne rahminde parmak emmeyi öğrenir.
Annelerin ultrasonografi de bebeklerini görmekten ne kadar zevk aldığını hepimiz biliriz. Düşünün hele bir de ultrasonografinin ekranında parmağını emen bir bebek görmek ne kadar şirindir. Evet; bebekler anne karnında parmak emmeyi öğrenir ve parmak emerler.
Parmak emme, normal çocuklarda herhangi bir psiko-patolojik etken olmaksızın 3-4 yaşlarına kadar görülen bir olgudur. Bebeklerin çoğu başparmaklarını ya da diğer parmaklarını emerler. Doğuştan tüm bebeklerin sahip olduğu en güçlü reflekslerden biri emme refleksidir. Yenidoğanlarda bu çok hareketli bir reflekstir. Nitekim ender olarak yenidoğan bazı bebeklerin parmak ya da bileklerinde görülen kabarcıklar bunun bir sonucu olmaktadır.
Anneyi daha kısa süre emen bebeklerde parmak emme daha sık görülür.
Yapılan araştırmalar parmak emmenin, aynı zamanda yaşamın ilk birkaç haftasında açlığa bağlı olarak oluştuğunu göstermektedir. Yine anneyi daha kısa süre emen bebeklerde parmak emme daha sık görülmektedir. Dişlerin çıkmaya başladığı zamanda lokal iritasyonlardan doğan ağrı, parmak emme yoluyla giderilebileceğinden bu alışkanlığın dişlenmeye yardımcı olduğu düşünülebilir. Parmak emme yaş ilerledikçe azalmaya başlayacak ve bir süre sonra yok olacaktır.
2 yaştan sonra sorun yaratır.
Bir, bir buçuk sens kadar parmak emme ve dil emme alışkanlıkları normaldir. İki yaşın sonuna doğru bu alışkanlık kendiliğinden kaybolur. Bu alışkanlık iki yaşından sonrada sürerse, gelişen kas, kemik ve diş yapısı üzerine uygulanan basınç sebebiyle üst ön dişler öne, alt ön dişler geriye doğru hareket eder ve alt-üst dişler arasında açıklık oluşur. Daha sonrada devam eder ve alışkanlık kalıcı olursa, bunun sonucunda üst çenede darlık (V şekilli kavis) oluşur ve kapanış bozulur.
Bu alışkanlığı devam ettiren çocukta aynı zamanda emilen parmağa ve sayısına göre etki alanında bulunan alt ve üst dişlerde de yer değiştirmeler ve kapanış bozuklukları görülebilir. Parmak emme alışkanlığı gece uyurken de devam ederse bu değişimler daha etkili olur.
İlk 2 sene bu alışkanlık sorun yaratmayacak zararsız bir harekettir. Bazı bebekler yeni dişlerini çıkarırken, bazıları da yabancılarla karşılaştıklarında utanarak parmak emerler. Parmak emmenin dişleri ne kadar etkilediği, parmak emme süresine ve parmağın ağızdaki duruşuna da bağlıdır. Tabii ki bu faaliyetten etkilenen süt dişleridir. Ancak süt dişlerinde oluşan bu değişikliğin daha sonra 6-7 yaş civarında çıkan asıl dişleri etkilemediği belirtilmektedir.
Daha sonra kazanılmış alışkanlık olarak sürdürülürse, kalıcı dişler ve üst çene de oluşan deformasyon ortodontik tedavi gerektirir ve alışkanlığın bırakılması içinde bir çocuk psikiyatri uzmanından destek alınması gerekebilir.