Zengin kelime dağarcığına sahip olan Türkçe dilinde Türk alfabesi geçerlidir. Türk alfabesi olarak kullanılan ve kabul gören alfabe ya da diğer adı ile abece; 1 Kasım 1928 yılında çıkan bir kanun ile birlikte Cumhuriyet'in İlanı'ndan sonra yapılan inkılaplardan biri olarak kullanılmaya başlanmıştır. Temeli Latin alfabesine dayanır ve Türk alfabesinde 29 adet harf bulunur.
Alfabede yer alan 29 harfi de kendi içinde ana gruplara ve alt gruplara ayrılmıştır. Bu ayrıma göre harfler sesli ya da ünlü harfler ve sessiz ya da ünsüz harfler olarak sınıflandırılmıştır. Ünlü ya da diğer adı ile sesli harfler şunlardır: a, e, i, ı, o, ö, u, ü.
Sesli harfler sadece ses telleri kullanılarak çıkartılır ve kendi başlarına hece olabilirler. Ancak sessiz harfler bir sesli harf olmadan telaffuz edilemezler. Sessiz harfler de bazı özelliklerine göre kendi aralarında alt gruplara ayrılmışlardır: Yumuşak sessiz harfler ve sert sessiz harfler.
Yumuşak sessizler şunlardır: b, c, d, g, ğ, j, l, m, n, r, z, y, v.
Sesli harfler dışında kalan diğer sessiz harfler de sert sessizler olarak isimlendirilmiştir. Türk alfabesinde 8 adet sesli harf bulunur. Geri kalanlar ise sessiz harflerdir.
Sessiz ya da diğer adı ile ünsüz harfler de kendi içlerinde yumuşak ve sert olmak üzere iki alt gruba ayrılır. Alfabenin 3. harfi olan ve yumuşak sessiz harfler arasında yer alan C harfi le başlayan bitki, ot ve çiçeklerden bazıları şunlardır: