Onunla geçireceğimiz zamanların az olacağı düşüncesi derin bir vicdan azabına dönüşmüştü. Buna bir de etrafımdaki insanların yorumları eklendiğinde durum benim için daha vahimleşiyordu. Bu süreçte dış sesleri biraz kısmaya ve kendi iç sesimi açmaya karar verdim.
Ve bebeğime kavuştuğumda endişelerimin yersizliğini anladım. Aslında mühim olan, bebeğimle geçirdiğim sürenin uzunluğundan ziyade, gerçekten sadece ona ait olan bir zaman dilimi yaratabilmekti. Ve en önemlisi bebeğimin “mutlu bir anne” ye ihtiyacı vardı. Benim hayattaki mutluluğum, bebeğimin en büyük besin kaynağıydı. Kuşkusuz ki ayakları yere basan, özgüvenli ve mutlu bir annenin yetiştirdiği çocuk da “mutlu bir birey” olacaktı.
Tüm çalışan annelere hitaben yapılan “WORKING MAMA” tshirtümüzün hikayesi...
Mutlu olmanız ve mutlu çocuklar yetiştirmeniz dileğiyle....