Cem Yılmaz, "Yaşam Sohbetleri" programında "Bir ara ağlama durumum oldu" diyerek duygusal anlar yaşadığını itiraf etmişti. Program çıkışında ise, bir gazetecinin sorusu üzerine, kendisini ağlatan teklifi anlattı.
TRT 1'de yayınlanan ve Psikolog Dr. Bengi Semerci'nin sunduğu "Yaşam Sohbetleri" programına konuk olan Cem Yılmaz, program çıkışı kendisini ağlatan bir olayı şöyle anlattı:
"Üniversiteye başladığım 1990 senesinde karikatür çizmek istiyordum. Bunun için bir dergiyi aradım ve ‘Derginizde çalışabilir miyim?' dedim. (Tabii bu yöntem çok saçma bir yöntem, böyle başlanmaz karikatüre.) Dediler ki, ‘Dergilerin hafta sonları iadeleri geliyor, onları stadyumlarda minder olarak dağıtmak için bir ekibe ihtiyacımız var, gelir misiniz?' Telefonu kapattım ve okulun (Boğaziçi Üniversitesi) önünde hüngür hüngür ağladım. İnsan o zamanlarda kendisinin çok büyük bir potansiyelinin olduğunu düşünüyor. Diyorsunuz ki, ‘İmkân verilse neler yaparım.' Tabii imkân verilmiyor. İmkân, verilen bir şey değildir ki, imkân yaratılır."
Bu olaydan çok etkilendiğini de sözlerine ekleyen Cem Yılmaz, "Böyle dersler insanı birazcık geri götürüyor. Şöyle ki; siz mükemmel karikatür çizdiğinizi zannediyorsunuz, biri size böyle olmadığını söylüyor, kabul ediyorsunuz ve öğrenmeye başlıyorsunuz. Bir sene sonra Leman dergisiyle kontak kurdum ve gidip gelmeye başladım. Ama sahneye çıkmakla ilgili böyle bir şey olmadı, o aniden oluverdi" dedi.
"Hâlâ karikatür çizebirilim" diyerek sözlerine devam eden Cem Yılmaz, "ama" diyerek de söyle devam etti, "Kabiliyet olarak çizebilirim ama rutin olarak çizmiyorum. Bazen filmler için karakter tasarımında çiziyorum, bazen de kıyafet, görünüm için. Çok iyi karikatürist değilim, onun da etkisi olmuş olabilir çizmeye devam etmemekte. Anlatacaklarım için başka mecra bulduğum için oraya kanalize oldum. Sahne çok vaktimi alıyor, sinemaya daha fazla vakit ayırmak istiyorum."