Mutlu bir çocuğun resminde güneş vazgeçilmezler arasındadır. Annesinden yana sıkıntısı olmayan çocuklar güneşi çokça kullanır. Bulutlar çevresindeki sevdiklerini, çiçekler ise mutluluk ve huzuru sembolize eder. Dumanı tüten ev bir de rengarenk ise çocuk mutlu bir ortamda yaşadığını düşünüyordur.
Mutsuz çocuklar güneşe resimlerinde yer vermezler. Etrafında çiçekler bulunmayan, çirkin pencereli, siyah çatılı bir ev, güneşe izin vermeyen bulutlar, çocuğun ev yaşamındaki kavga ve huzursuzluklardan yana dertli olduğunu, sevgi dolu bir ortama özlem çektiğini belirtir.
Çocuklar en tarafsız gözlemcilerdir ve aileyi konu alan resimlerde evde sözü geçeni belirtmek için onu büyük çizerler. O evde kim güçlü görünüyorsa resimlerde de o diğerlerinden büyüktür.
Kıskanan çocuk kardeşine resimlerinde ya yer vermez ya da annesiyle birlikte hep kendisini çizerken kardeşini uzağa yerleştirir.
Kafaların olduğundan küçük çizilmesi arkadaşlık kurmada zorlanmayı kapalı çizilen ağızlar ise yine çekingen bir yapıyı belirtir. Kollar gövdeye bitişikse bu da ilişki kurmada çocuğun sıkıntı çektiğine işarettir.
Çocuklar sosyal açıdan iletişimde zorluk çekmiyorlarsa kafaları büyük, kolları kocaman kocaman açık insanlar çizerler. Kendi ayakları üstünde durmak isteklerini ise geniş çizilmiş ayaklarla anlatırlar.
Gözler normalin dışında sağa sola kaymış veya aşağılara bakıyorsa bu çocuğun utangaç bir yapıya sahip olduğunu belirtisi olabilir.
Kızgınlığını göstermek için kocaman ağızlar çizen çocuk adeta küfür eden insanlar yapar. Eller olduğundan daha büyükse bu dış dünyaya karşı saldırgan duygulara sahip olduğunu gösteren çocuk, azar yemekten bıktıysa kulaksız insanlar çizerek bunu anlatır.