Oyun, çocukların dünyayı algılamalarını, hayal ile gerçek dünya arasında köprü kurmalarını sağlayan en önemli süreçlerden biridir. Bir çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyüp gelişebilmesi için nasıl iyi beslenmesi, öz bakım ihtiyaçlarının karşılanması gerekiyorsa aynı şekilde oyun yoluyla çevresindeki bütün olayları anlamlandırmayı öğrenmesi, onun fiziksel ve ruhsal gelişimini destekleyeceğinden önem taşır.
Oyunu iki basamakta değerlendirebiliriz. Çocuk, oyun oynarken diğer çocuklarla iletişime geçer. Bu iletişim ile birlikte ilişki kurma becerileri gelişir, kazanma ve kaybetme duyguları ile başa çıkabilmeyi öğrenir. Bu, oyunun sosyal basamağıdır.
Oyun sırasında çocuğun sergilediği ve her geçen gün pratikle birlikte gelişen performans ise bilişsel basamağı oluşturur. Son zamanlarda çocuk gelişimi alanında üzerinde oldukça fazla konuşulan, oyunla ilgili diğer bir konu; Türkçe'de tam karşılığını bulamadığımız yapılandırılmamış oyunlar (play) ve yapılandırılmış oyunlar (game) arasındaki farktır. Yapılandırılmamış oyun, çocuğu sınırlandırmayan, yaratıcılığı destekleyen, oyuna kendinden de bir şeyler katabileceği, en önemli artılarından biri olarak sosyal iletişimin neredeyse her zaman işin içinde olduğu oyun biçimidir. Bu tarz oyunlar için akla gelen ilk örnek evciliktir.
Çocuk, evcilik oynarken ne isterse olabilir, o kişinin yerine geçebilir. Kuklalar ve insan figürleri ile oynayan oyunlar bir yandan çocukların yaratıcılığını teşvik ederken bir yandan da dile getiremedikleri duygularını güvenli bir şekilde dışa vurmalarına fırsat tanır.
Yapılandırılmış oyun ise çocuğun kendinden pek bir şey katmadığı, önceden kuralları belirlenmiş, belirli şekilde oynanan oyunlardır. Her ne kadar grup halinde oynanabilen bu tür oyunlar bulunsa da çoğunlukla bireysel oyunlardan oluşurlar. Dolayısıyla çocukların sosyal ihtiyacını pek doyurmazlar. Bilgisayar oyunları ve oyun konsolları bu grubun çoğunu kapsar.