Köşesinde kadınlar ve aşktan bahsetmeyi alışkanlık haline getiren Reha Muhtar, ikizlerinin annesini mağdur ettiği gerekçesiyle davalık oldu! Muhtar'dan evlilik dışı ikiz bebek sahibi olan Deniz Uğur, gazeteciye nafaka davası açtı. Güzel oyuncu, dava dilekçesinde gazeteci Reha Muhtar'ın bilinmeyenlerini ortaya döktÜ.
YÜZLERİNİ GÖSTERMEDİ
"Yaklaşık 3 yıldır birlikte yaşadığım Reha Muhtar, nedensiz yere beni evden attı. Bana çocuklarımın yüzünü göstermedi. Zorla bebeklerime kavuştum. Yeni bir ev tutup çocuklarımla yaşamaya başladım. Hem ev kiramı, hem de ikizlerimin tüm masraflarını tek başıma karşılıyorum." Deniz Uğur, bu gerekçelerle Reha Muhtar'a ikizleri için 30 bin TL'lik nafaka davası açtı.
BÖYLE SERVET DOST BAŞINA!
Deniz Uğur'un davaya sunduğu dilekçeye göre gazeteci Reha Muhtar'ın serveti şöyle: "100 bin TL aylık gelir, faiz geliri, lüks bir Mercedes otomobil, Baltalimanı'nda büyük bir yalı.
"SONSUZ KADAR VEDA ETTİM..."
Öte yandan Reha Muhtar, ikizlerinin annesi Deniz Uğur ile ilişkilerini nasıl bitirdiğini Vatan Gazetesi'ndeki köşesinde anlattı.
MR'a girerken babamı soydular...
Sonra pantolonunu ayakkabılarını bana verdiler, "Yoğun bakımda bunlara gerek yok" diye...
Bir de alyansını verdiler bana...
52 yıllık altın alyansını...
Hayat ne ilginçti...
27 yıl önce evlenirken karım "Sen alyans takmayacak mısın?.." demişti...
"Hayır" demiştim, "Ben alyans takamam ki... Her türlü yüzük kaşıntı yapıyor parmağımda..." Yüzünü buruşturmuştu...
"Bu hak mı?.." demişti, "Şimdi ben alyans takacağım... Sen takmayacaksın..."
Düğün günü, içim elvermedi; "Bak Selin'ciğim" dedim, "Bugün nikahta takayım... Sen mutsuz olma... Ama senden ricam, nikahtan sonra çıkartayım, bir daha takmayayım..."
"Peki" demişti...
Evlendiğim günün gecesi çıkardım, bir daha da takmamıştım...
Dün akşam hastabakıcı yoğun bakımda babamın alyansını verdi bana...
Bir eşi annemde olan 52 yıllık altın alyans...
Aldım hiç sektirmeden serçe parmağıma taktım babamın alyansını...
Toplam 53 yıllık beraberliğin kutsal sembolüydü babamın alyansı...
Hastaneden çıkarken, akşam karanlığı çökmeye yüz tutmuştu...
Alacakaranlıkta son zamanlarda yaşamakta olduğum şeyler gözümün önüne geldi...
Düşünürken, o ana kadar düşünmek istemediğim şeyleri de düşünmeye başladım...
O anda babamın bana son günlerde hissetirmemeye çalıştığı üzüntüsünü farkettim...
Bir süredir göremediği torunlarından duyduğu azabın aslında benden fazla olduğunu o an hissettim...
Yapacak bir şey yoktu...
Hayat böyle bir şeydi...
O anda tek yapılacak şeyi yaptım...
Babamın iyileşmesi için Allah'a dua ettim...
Ve Allah'a dua esnasında bir nihai "veda" gerçekleşti kalbimde...
Doğduğum ve çocuklarımın doğduğu, onlara ve bana hayat vermiş hastanenin önünde, hayatıma girmiş ve bana iki çocuk vermiş kadına "sonsuza kadar veda ettim..."
Babamın alyansı güç veriyor bana serçe parmağımda...
Umarım ona da orada veriyordur...
Yoğun bakımda...