Kolonyalıların birbirlerine yardım konusunda bazı yerel çekişmeleri olsa da topyekün savaş devam etmekteydi. Beyaz kalkanlı kolonyalıların istediği savunma silahları tam olarak tedarik edilmese de eskiye göre çok çok iyiydi. Beyaz kalkanlı kolonyalıların başarısı dünya basınında yer almaya başlamıştı.
Öyle ki beyaz kalkanlı kolonyalılar bu süreçten alınlarının akı ile çıkıyor her türlü zorluğa karşı savaşmaya devam ediyorlardı. Ekonomik olarak beklenti olmasa da en azından verilen sözlerin tutulmasını istiyorlardı. Çünkü doktorundan, hemşiresine ve yardımcı personeline kadar tüm beyaz kalkanlı kolonyalılar analarının ak sütü gibi hak ediyorlardı her şeyin fazlasını.
Kolonyalılarda sokağa çıkma yasağı devam ediyordu. 65 yaş üstü ve 20 yaş altı evlere hapisti. Az da olsa haftanın belirli günleri dışarı çıkmalarına izin verilmişti. Yetmiyordu ancak yinede bir teselliydi. Kolonyalıların şeker bayramı gelmişti ve tarihlerinde hiç olmayan ve yaşanmayan bir bayram olmuştu bu. Hiç kimse bayram olduğunu anlamadan sessiz sedasız geçmişti. Çünkü kolonyalılar bayramda çok yakın olurlardı birbirlerine bu da coronalılar için bir fırsattı ama coronalılara fırsat vermemek için bayram bile yapmadılar.
Normale dönme çalışmalarının planlarını yapmaya başlamıştı kolonyalılar. Çünkü dünya devletlerinde normale dönme çalışmaları başlamıştı. Her yönü ile değerlendirilmesi gereken bir durumdu bu. Yaz gelmişti yaşamın devam ettirilmesi için ülkenin normalleşmesi gerekiyordu ama nasıl? Tüm kolonyalılar merak içindeydiler.
Eskisi gibi bir yaz olmayacaktı ama nasıl olacaktı? Kolonyalılar yaşayarak göreceklerdi.
DOÇ. DR. ÖZKAN DEMİRHAN