Bu değişkenlikler moda kavramıyla da bayağı bir değişir. Malesef çoğu zaman biz kadınları istemediğimiz kalıplara girmeye zorlar, bunaltır. Çoğu zamanda pes etme noktasına kadar getirir.
Ama annelik bir o kadar da eğlencelidir.
Şu anda 4 numaralı fasülyenin eli kulağında. Geldi gelecek kollarıma. Evde bir curcuna yaşanacak. Şimdi, ilk bebeğim olan Odelia’ya ya hazırlanırken okuduğum onlarca anne-bebek, ebeveynlik gibi birçok okuduğum kitabı düşünüyorum. Odelia, dünyaya gelene kadar her şeye hazırdım. Öyle zannediyordum, ta ki küçücük bebeği kucağıma verdikleri ana kadar.
Küçücük derken, abartma sanatından tamamen uzağım. Odelia, bildiğin bayağı küçücük doğdu. 2,5 kilogramdı. Pazardan, marketten aldığımız 2,5 kg patatesle aynıydı. Yenidoğan kıyafetlerinin yarısına sığıyor, geri kalan kısımda oyuncak bebeklere giydirilen bebek kıyafetlerinde farksız bir şekilde bomboş kalıyordu.
Okuduğum onca kitap, onca bilgi uçup gitti aklımdan o an. “Bu küçük bebeğe nasıl bakacağım?” sorusu kafamda dönüp durmaya başladı. Daha sonra yine döndüm kitaplara. Sil baştan okumaya başladım. Uygulamaya başladım. Ama yanlış, ama doğru... İlk çocuk, ilk deneyim. Evet deneme tahtasına döndü diyebilirim ilk çocuk.
Hangi ilk çocuk farklıydı ki?
Her iki saatte emzirmeler, iki saatte uyutmalar ve benzeri şeyler. Hayatımız saatle devam etti. Odelia da, gayet iyiydi. İyi ayak uydurdu bu işe. “Bebeklere zor diyenler beceremiyor. Abartıyor” diye düşünürken –yanılırken- ikinci bebeğimizi beklemeye başladık. Nasıl olsa halletmiştik biz bu ebeveynlik işini canım...
Ta ki JJ dünyaya gelene kadar. Bildiğimiz herşeyin, her bebekte işe yaramadığını öğrendik. Nerede o her iki saatte uyuyan, emen bebe? İkinci çocuğun tüm fabrika ayarları değişikti. Yepyeni kişilikti bu. Yepyeni bir serüvendi bizim için.
Üçüncü çocuk Abbey, o hepsinden de başka. Beş parmağın beşi aynı değil yani. Bunu deneyimleyerek öğrendik ve öğreniyoruz.
Tüm çocukların bir olmadığı gibi, tüm anneler de bir değil. Bazı temel konular hariç, hepimiz tamamen farklıyız. Hepimizin geldiği yer, zevklerimiz, kişiliğimiz, olmazsa olmazlarımız, güldüklerimiz, ağladıklarımız farklı. O yüzden birbirimizi yargılamak yerine, saygı göstermeye ve yardımcı olmaya başlamak en iyisi. Bir annenin tavsiyelerinize ihtiyacı varsa gelip sorar.
Güzellik kavramı gibi, annelik kavramı da değişkendir. Biz de farklılıklarımızla daha güzeliz, değerliyiz. Farklı çiçekler, bitkiler bahçeyi güzel kılan. Tıpkı farklı bizlerin, farklı deneyimleri gibi.