:) DEMLEME HAYAT MI? STANDART HAYAT MI?

Demleme bir hayat mı, yoksa standart bir hayat mı yaşıyorsunuz?

“Hani sallama değil de demleme bir çay içmek ister ya çoğu insan…Onun tadını başka yerde bulamazlar ya….

Birde közlenmiş ateşte olursa içme de yanında yat.

İşte hayatta demlendikçe buluyor tadını.

Köz ateşte her gün kavrula kavrula yanıp, tutuşup, yaşıyoruz.

Yıllar geçtikçe dem alıyoruz…Demleniyoruz…

Demleme bir hayatı kim yudumlamak istemez ki?

Hayatınız demleme mi, yoksa standart mı?.. “diyor M. TOKTAMIŞOĞLU

Evet gerçekten doğru değil mi?..Sadece yaşamış olmak için mi yoksa belirli bir amaç doğrultusun da mı yaşıyoruz?.Hayatı, dünyaya gelmiş fakat yaşama zorunluluğu olan, mecburiyetten yaşam olarak düşünmemek lazım. Hep daha yeniyi, hep daha yararlı olmayı amaçlamalı insan. İçinde bulunduğumuz hayat sebebiyle, yaşamış olduğumuz zaman gereğince, doğru bir yaşam sürmek gerçekten marifet. Fakat, biz yaşanmışlıkların ve yaşanacakların farkında olarak bir hayat sürmeliyiz. Bir ideolojimiz olmalı, neler yapabileceğimizin ya da neyi isteyip neyi istemediğimizin farkına varmalıyız. İçimizde ki “bizi” keşfetmeliyiz. Düşüncelerimizi…yeteneklerimizi….. Her gün aklımızda yeni bir şey üretmeliyiz. Çünkü insan beyni bunlara müsait. Bizlere de Eınstan ya da Edison gibi bir günü 24 saatlik bir zaman dilimi verildi. Bizler, 24 saatimize bir saniye ekleyemeyiz, fakat 24 saatlik zamana milyonlarca iş ya da düşünce sığdırabiliriz. Her şeye kolayca sahip olmamalıyız. Bir emek harcayalım ki, kıymeti olsun. Örneğin: Kendi harçlıklarıyla bir bisiklet alan çocuk ile, ailesinin kendisine bir bisiklet alan çocuğun psikolojileri elbette aynı değildir. Evet, görünür de ikinci olay daha cazip fakat o bisikletin manevi bir değeri bulunmaz. Her gün vur patlasın, çal oynasın şeklinde zaman geçirenler anlık yaşayanlardır. Eınstaın düşüncesi bu şekilde olan insanlar için “Kocaman bir kafaya ne gerek var ki, onlar için bir omurilikte yeterlidir!” yorumunu yapmıştır.

Hayatta çoğu zaman üzülürüz, bunalırız hatta yaşam artık ağır gelir ama hiçbir zaman olumsuz düşünce esiri olmamalıyız. İşte elmas ile kömürün farkı budur. Yahut bir taş, yolda ki herhangi bir taş ayağımıza takılmasın diye tekme atarız. Fakat aynı taş, bina yapımında temel olur. İşte amacımızda bu olmalı, sıkıntıya ya da karamsarlığa düşmeden bir yaşam sürmek. Anatomi doktorları bile, sezaryen doğumu tercih etmemektedir. Normal doğumla dünyaya gelmiş bir bebeğin daha güçlü olduğu söyleniyor. Demleme hayat yaşayalım. Acının d, tatlının da, mutluluğun da, hüznün de tadına varalım. Neden ben? Benim başıma neden geldi? Diye sorgulamayalım. Bir kıssa paylaşmak istiyorum.

*Efsane Wimbledon tenis oyuncusu Arthur ASHE, Aıds’ten ölmek üzereydi. Dünyanın her köşesinden hayranlarından mektuplar yağıyordu. Bunlardan bir tanesi şöyle soruyordu:

“Neden tanrı böylesine kötü bir hastalık için seni seçti?” ASHE’ in verdiği cevap ise;

Tüm dünya da ; 50 Milyon çocuk tenis oynamaya başlar.

5 Milyonu teni oynamayı öğrenir.

500.000’ i profesyonel tenisi öğrenir.

50.000’ i yarışmalar gider.

5.000’ i turnuvalara hak kazanır.

50’ si Wimbledon’a kadar gelir.

4’ ü yarı finale ve 2’si finale kalır.

Elimde şampiyonluk kupası tutarken Tanrı’ya “Neden Ben?” diye hiç sormadım ve bugün sancı çekerken, Neden ben? Demeye hakkım var mı?

Mutluluk insanı tatlı, zorluklar güçlü, yenilgi mütevazi, hüzün ise İNSAN yapar. Tanrıya asla Neden ben? Diye sormayın….Ne olacaksa olacak….Her şey insanın iyiliği için olur….inancınızı koruyun.” Demiştir.

Unutmayalım : “Sadece büyük sabrı olanlar, zorlayıcı işlerin üstesinden gelebilirler!..”

Güzel bakmasını bilen gözleriniz, her zaman güzelliklere şahit olsun!...

SONSUZ SAYGILARIMLA

ELİF KAVRUK