Diyarbakır’da Semercilik Mesleği Yok Oluyor

Binek ve yük hayvanlarının taşımacılıktaki yerini motorlu araçlar alınca, semerler nostalji, semercilik de unutulmaya yüz tuttu. Adeta can çekişen bu sanatın Diyarbakır’daki son temsilcileri Kemal Görcüm ve Fesih Sürmeli, ekmek parası kazanmakta güçlük çekiyor. Diyarbakır'ın Sur ilçesi Balıkçılar semtinde bulunan Bakırcılar Çarşısı'nda (Çarşiya Şewitî) semer yapan Kemal Görcüm, bir zamanların popüler mesleğinin gelişen teknolojiye ayak uyduramadığını söyledi. 45 yıldır semercilik yaptığını anlatan Görcüm, bu mesleğin kendisine babasından miras kaldığını belirtiyor. Eskiye göre işlerinin durgun olduğunu, geçimini sağlayamadığını kaydeden Görcüm, "Eskiden bu meslek çok iyiydi. 1 saatimiz bile boş geçmezdi. Teknolojinin gelişmesi ile bizim iş bitti. Ben dünyanın en zor mesleğini yapıyorum. Bir semere 100 bin dikiş atıyorum. Kollarım sürekli çalışıyor. Yorucu bir zanaattır. Ama artık para kazanamıyoruz." dedi. Görcüm, mesleğin getirisi olmadığı için kimse bu mesleği öğrenmek istemediği vurguluyor. Semer yapımının emek ve sabır isteyen bir iş olduğunu kaydeden Görcüm, kendisinden sonra bu mesleği sürdürecek kimsenin kalmayacağını vurguluyor. "TEKNOLOJİ BİZİ BİTİRDİ"Fesih Sürmeli ise semercilik mesleğinin teknolojiye yenik düştüğünü ifade ediyor. 25 yıldır semer yapımıyla uğraşan Sürmeli, gelecekten umutsuz: "Teknolojinin gelişmesi ile bizim iş bitti. Eskiden müşteriler gelirdi semer almaya, şimdi ben semerleri alıp pikapla satmaya çalışıyorum. Bir semeri 100 liraya satıyorum. Korunması gereken bir meslek ama işlerim artık eskisi gibi değil, bir kazancım olmuyor."SEMER, KEÇE, OT VE SAZLIKTAN YAPILIYORKırsal kesimlerde insanların gündelik hayatlarının vazgeçilmez bir parçası olan eşek ve katırların kıyafeti sayılan semer, çeşitli parçalardan oluşuyor. Hayvanların sırtına konulan semer, keçe, ot ve sazlıktan yapılıyor. Dicle Nehri’nin etrafından elde edilen sazlıklar semer yapımında kullanılan en önemli malzemelerden biridir.