Doktorlar Yüzde 1 Şans Tanıdı, Dua Ve Anne Sevgisiyle Hayata Tutundu

İzmir’de bir parkta arkadaşıyla oturduğu sırada, dokuz kişilik tinerci grubun saldırısına uğrayarak ağır yaralanan ve 78 gün komada kalan Emre Yıldız, yaşam mücadelesini anne sevgisi ile kazandı. Doktorlar, oğlu yoğun bakım ünitesinde bulunan Nesibe Ertan’a, yüzde 1 yaşama şansı olduğunu söyledi. O ise oğluyla sürekli konuştu, dua etti ve umudunu yitirmedi. Hayata ikinci kez dualar ve anne sevgisi ile merhaba diyen Emre, yedi yıllık uzun bir tedavi sürecinin ardından sağlığına kavuştu, iş sahibi oldu ve evlendi.Emre’yi ölümün kıyısından döndüren olay, Karşıyaka ilçesi Zübeyde Hanım Parkı’nda yedi yıl önce meydana geldi. Tinercilerin saldırısına uğrayan ve vücuduna ağır darbeler alan 26 yaşındaki Emre Yıldız, 78 gün yoğun bakımda kaldı. Doktorları, “Beyin fonksiyonları zarar görmüş. Yaşasa bile hiçbir şeyi hatırlamayacak.” dedi ancak ne Emre ne de ailesi hayata tutunma çabasından vazgeçti. Doktorların "Yürüyemez" dediği genç, yarı ölü bir bebekten farksız yedi yıllık süreci anne sevgisiyle atlattı.Yedi yıl aradan sonra söz konusu parkta hem yaşadıklarını hem de geleceğe dair umutlarını anlatan Emre Yıldız, kimsenin umudunu kaybetmemesi gerektiğini belirtti: “Önce dua ederek Allah’tan istesinler. Ben olay günü arkadaşlarımla birlikte bankta otururken birkaç kişi geldi ve bizden sigara istedi. Onlara sigara verdik. Tekrar istediler, bu kez sigaramızın bittiğini söyledik. Daha sonra da saldırdılar. Yanımdaki arkadaşım kaçtı. Ben tek kalınca hepsi bana saldırdı. Dokuz kişi beni dövdü. Ben yeniden doğdum. Bilincim kapalı bir süreç geçirdim. Bilincim açıldığı gün yoğun bakımda tekrar doğdum. Daha sonra annem bana tekrar A’dan Z’ye kadar her şeyi sabırla öğretti. Herkes her şeyi önce Allah’tan istesin. Doktorlar annemlere, ‘Boşuna bekliyorsunuz.’ demişlerdi.” 'ÖLÜ BİR BEDENLE KONUŞTUM'Oğlunun ikinci kez dünyaya geldiğini hissettiğini dile getiren anne Nesibe Ertan, sürekli dua ettiğini söyledi. Tedavi sürecinde oğluyla devamlı konuştuğunu anlatan Ertan, “Oğlum hastaneye kaldırıldığında bilinci kapalıydı. Boğazı delindi ve beslenmesi o şekilde sağlandı. Çok kötü günler geçirdik. Bekledik. Biz yaklaşık üç ay bekledik. Yüzde 1 umut var dediler ama ben o umudumu kaybetmedim. Ölü bir bedene, sürekli oğlumun elini tutarak konuştum. Daha sonra kalp atışları hızlandı, nabız normale döndü. Bir hayvan bekler ya yavrusunu, ben de o şekilde yavrumu bekledim. Yoğun bakım ünitesinde bir an olsun oğlumu yalnız bırakmadım. Bu durum, doktorlar arasında zaman zaman farklı diyaloglara sebep oldu. Benim oğlum ölmüştü, herkes toplandı ve 'Dua edin.' dediler. Sülalem. oğlumun cenazesini kaldırmaya gelmişlerdi yoğun bakım ünitesine ama o günleri atlattık. Oğlum evlendi, yuvasını kurdu ve artık ikinci hayatını yaşıyor. İnanan doktorlar saygı duydu yaptıklarıma ama inanmayan doktorlar, ‘Türk filmlerinde olur.’ dedi. Doğum gününden bir gün önce yoğun bakım ünitesinde pasta yaptırdım ve oğlumun doğum gününü kutladık, 3 saat sonra da bilinci açıldı. Daha sonra taburcu edildi ve eve bir yarı ölü götürdüm. Gerçekten çok mücadele verdim. Anne sevgisi bambaşka bir durum. Oğlum da bu sevgiye karşılık verdi.” şeklinde konuştu.