Dost

İnsan Kız'ın kaleminden...

Ey dost, safa geldin gönül evime.
Mazi kor, yokluğunda yakar beni.
Anılar harında yanmadan önce
Ey dost, abı hayatı da getirdin mi?

Yaşam kuyusunda hapis sefile,
Sözden aciz, gönlü taşan deliye,
Bulutlardan naif hoşgörüyle
Sabır yağmurunu da getirdin mi?

Karıncalanır anılar yer beni.
Canlanır hesapsız bitirir beni.
Girdaplarda amansız döndürür beni.
Yalnızlık devleşip yutmadan beni,
Ey dost, yoldaşlığını da getirdin mi?

Yılların ötesinden çıktım yorgun.
Mücadeleden ölesiye vurgun,
Terk edilmişliğin içinde suskun,
Engin denizde rotasız yolcunun,
Ey dost, limanını da getirdin mi?

Reklam
Reklam

Düştüm apansız derin sevdalara
Çıkamadım, daldım o tenhalara
Kalleşçe gelen hançer yaralara
Ey dost, dermanını da getirdin mi?

Susamışız gönül muhabbetine.
Riyasız, elinden bade içmeye.
Günahınla sevabını dermeye.
Ey dost, kendini de getirdin mi?

Elem bitmez, felek arsız döndükçe.
Çelme sürer, nefis nefes aldıkça.
Gönül la'l olur kanar, yürek yandıkça.
Ey dost, gülşenini de getirdin mi?

Ay söner, karanlık çöker dünyama.
Zaman donar, mekan kurur canımda.
Çakallar doluşmadan tüm ruhuma,
Ey dost, güneş yüzünü de getirdin mi?

Nicedir unuttum günün yüzünü,
İnsanlığın onurunu, özünü.
Görmeden ruhun vicdansız gözünü,
Ey dost, insanlığı da getirdin mi?

İNSAN KIZ

[İnsan Kız ile irtibata geçebilmek için tıklayın...](mailto:insan.kiz@mynet.com)