Van artık nüfusu beş yüz bin sınırını çoktan aşmış bir serhat şehri.
Artıları ve eksileriyle büyükşehir statüsü kazanmış stratejik önemi olan, denizi, dört mevsimi, bol miktarda güneşli günü olan bir yerleşim yeri.
Hava ve kara yoluyla kolayca ulaşılabilen bir merkez.
Hem ülkenin, hem dünyanın gündeminde, bulunduğu yer, nüfus yapısı, coğrafyası, doğal kaynakları, tarihsel değerleri anlamında ağırlığı olan bir kent.
Son dönemlerde hızlanan değişim dönüşümü önemli bir cazibe merkezi olarak sürekli yaşayan kendi halinde bir ilimiz.
Her geçen gün kimi şeyleri kazanırken kimi şeyleri yitiriyor.
Bölgede otuz yıldan uzun zamandır kendini hep hissettiren, yabancı yatırımcının gelmesine engel olan, yerli yatırımcıyı kaçıran gerginlik ortamının ciddi anlamda durulmasıyla hak ettiği canlılığa kavuşmaya başlıyor.
Bölgeden bir esnafın en net şekilde dile getirdiği gibi küçük sermayesi ile ticaret yapmaya çalışanlar artık altınlarını bozdurup dükkanlarına eşya koymayı tercih ediyor.
Köylerdeki hayvan sayısı gittikçe artıyor. Yaylalar hayvancılığa açılıyor. Devlet desteği ile bölgede hayvancılık yeniden ayağa kaldırılıyor.
Emekleriyle geçinenler iyi kötü iş bulup çalışıyor, girişimciler biraz da destekle kendi küçük işletmelerinde işbaşı yapıyor.
Bütün bunlar olurken geçimini ranttan, ikili ilişkilerden, siyasetten, kafa kol bağlantılarından sağlamaya çalışanlar da boş durmuyorlar. Ortadaki pastadan paylarını alabilmek için kendi aralarında kıyasıya çekişiyorlar. Elbette çekiştikleri alanlar birden fazla ve her birinin ayrı hesabı var. Devletin sağlık, eğitim başta olmak üzere harcamalarından, ihalelerden nasıl pay alabileceklerini düşünenlerden, özelleştirme konusu olan ya da olması muhtemel değerli kamu taşınmazlarını nasıl elde edeceklerini düşünenlerine kadar; devletin fiilen yürüttüğü ekonomik faaliyetlerine son vermesiyle o alanlarda oluşacak boşluğu nasıl dolduracaklarının hayalini kuranlarına kadar pek çok insan ellerindeki sermayeleri, bağlantıları dikkate alarak türlü denklemler kurup duruyorlar. Ülke, bölge, il çapında neler yapılabileceğine sürekli kafa patlatıyor, projeler hazırlıyor, gizli ya da açık girişimlerde bulunuyorlar.
Tam bu süreçte geçmişteki gibi bir hayvancılık merkezi olması için çaba gösterilen, bunun için teşvikler, hibeler sunulan ilimizde Et ve Balık Kurumu'na ait Van Et Kombinası'nın kapatılması ile ilgili çalışmalar yapıldığı öğreniliyor.
Otuz yılı aşkın süredir canlı hayvan üreticilerine devlet güvencesiyle alım; mağazalarıyla kamu kurumlarına ve halka temiz, güvenilir et ve et ürünleri anlamında satım yapan bu kurum sessiz sedasız buharlaştırılıyor.
İlde ve bölge için gerçekten önemli ve gerekli bu kurumumuzun ilimizdeki faaliyetleri bitiriliyor.
*
Van Et Kombinası henüz bebeklik dönemini yaşarken 1980 yılının Aralık ayında ilk olarak kalıcı kadroyla devlet memuriyetine girmiş, kurumda çalışmaya başlamıştım.
O dönem geniş arazisi, kesim salonu, soğuk ve donmuş muhafaza birimleri, hayvanların alındığı ve canlı olarak muhafaza edildiği padoğu, atıkların et kemik ürünlerine, yem hammaddesine dönüştürüldüğü rendering bölümleri ile yönetim, işletme, pazarlama ve satış, personel, muhasebe, satın alma servisleri ile Kombina yaşamımın önemli bir parçası olmuştu.
Kurumun bahçesinde bulunan ve şimdi altlarında piknik yapılacak hale gelmiş olan ağaçların en eskilerinde bizim emeğimiz var. Sonraki zamanlarda kurumda müdürlük de yapmış olan Niyazi Bey ile Hamit Beyin emekleri var. Derviş Bey'in, Seyfettin'in, rahmetli Yalçın Bey'in, Münir'in, Cemal'in, Lütfü'nün, İhsan'ın, Abdulmecit'in, Halil'in ve şu anda isimlerini hatırlamadığım çok sayıda çalışanın emeği var.
Kurumun arka tarafındaki caminin yapımı yine kurum çalışanlarının önemli desteği ile gerçekleşmişti.
Atandığım Muhasebe ve Mali İşler Servisinde amirim, şefim olan kişinin Ticaret Lisesinde aynı sınıfta okuduğumuz arkadaşım Niyazi Bey olduğunu görmem beni ziyadesiyle memnun etmişti.
Kombina Müdürümüz Derviş Bey'in serviste ara sıra işleri aksatan ve şu anda ilimizin tanınmış simalarından olan bir arkadaşımızla ilgili Niyazi Bey'den şikayet talebi istemesini, Niyazi Bey'in bunu reddetmesi üzerine “bundan sonrasından sorumlu değilim, ben senin hakkında işlem yaparım” demesini; Niyazi Bey'in soğukkanlılıkla “yapabilirsiniz efendim ama ben personelim hakkında yazı yazmayacağım” diyerek çalışanının arkasında durmasını hiç unutmadım.
Müdür odadan çıktıktan sonra şefime “çalışmayı aksatma anlamında müdürümüz haklıydı, niye kendi geleceğini riske soktuğu halde bu soruşturma talebini vermedin” diye sorduğumda bana “biz bu serviste altı kişi çalışıyoruz, altı adam, bir sıkıntılı arkadaşımızı idare edemiyorsak yazık bize” demişti.
Oradan aldığım bu insanlık dersini hiç unutmadım, öğrencilerimle hep paylaştım ve burada konuyla tam olarak ilgisi olmasa da sizlerle paylaşma gereği duydum.
Elbette altı kişinin olduğu yerde bir sıkıntılı insan olabilirdi ve elbette güzel olanı onu yapabildiği kadar çalıştırıp biraz da idare edebilmekti. Yaşam zaten idare edebilenler sayesinde sıkıntıları azalan bir süreç değil midir?
Belki o gün yaşanan bu olayı devlet yetkililerimiz, ilgili makamlarda bulunanlar, bugün, sıkıntıları var diye kapatılmakta olan Van Et Kombinamız için de düşünebilirler. Bu kombina hayvancılık açısından önemli bu ilimiz için sosyal açıdan, ekonomik açıdan, istihdam açısından önem taşıyor, sorunlarına rağmen kapatmayalım, varlığını sürdürsün denebilir.
Evlendiğim günlerde lojman talebinde bulunmuş, boş lojman olduğu halde alamamıştım. 1984 yılında bir özel bankanın sınavını kazanıp kurumdan ayrılmak için dilekçe verirken müdürümüzün “gitme, sana lojman vereceğim” demesi de işe yaramamış artık söz verdiğim yeni iş yerine geçmiştim.
O günden beri her zaman evimin etini ve kurum mağazasında satılan diğer et ürünlerini tam bir güvenle hep Et ve Balık Kurumu Van Et Kombinasından aldım. Pek çok insanın da benim gibi kuruma güven duyduğunun, kurumun şehirden çekilmesi ile ortada kalacağının farkındayım.
Eminim ki kuruma hayvan veren canlı hayvan satıcıları da, kurum çalışanları da, kurumdan et ve et ürünleri alan diğer kamu kuruluşları ya da özel kuruluşlar da bir bocalama dönemi geçireceklerdir.
Ben bütün bunların olmamasını, devlet büyüklerimiz ile Et ve Balık Kurumu yetkililerinin bölgede gelişmekte olan hayvancılığın desteğe ihtiyacı olduğu gerçeğini göz önünde tutarak, istihdam özelliğini dikkate alarak, biz tüketicilerle üreticileri de düşünerek Van Et Kombinası'na kıymamalarını diliyorum.
Genç bir büyükşehir olduğu için emekleme dönemi geçiren ilimize kurumun kapatma gerekçesi olarak gördüğü sıkıntıları her nelerse, onlara rağmen özel bir uygulama yapmasını bekliyorum.
Türkiye Cumhuriyeti devletinin ve iş başındaki hükumetimizin Van için bu kadar fedakarlığı yapabileceğini biliyorum.
Anadolu Ajansı ve İHA tarafından yayınlanan yurt haberleri Mynet.com editörlerinin hiçbir müdahalesi olmadan, sözkonusu ajansların yayınladığı şekliyle mynet sayfalarında yer almaktadır. Yazım hatası, hatalı bilgi ve örtülü reklam yer alan haberlerin hukuki muhatabı, haberi servis eden ajanslardır. Haberle ilgili şikayetleriniz için bize ulaşabilirsiniz