Ey gadalarım habu Gümüşhaneyi kim kurtaracak?

Bu soruyu hep sorarım kendime, "Gümüşhaneyi kim kurtaracak" Bazen uçup gidenler geliyor aklıma bazen çocuksu hayaller kaplıyor içimi ve diyorum ki, bana kalsa çizgi film kahramanı Süperman'i çağırmak geliyor içimden. Kızılötesi gözleriyle, etrafımızı çevreleyen dağları ötelesin ilimizin önünü açsın diye düşlüyorum. Belki de dünyaca ünlü sihirbaz David Copperfield'i çağırıp, illüzyon teknolojiisi ile işsize iş, aşsıza aş sağlamasını isterdim. Hatta Mandrakeyi çağırıp, yıllardır tartıştığımız ve dört gözle beklediğimiz tren yolunun raylarının bu topraklardan geçmesini ve büyük hayallerle kurulan ve dönemin siyasi malzemesi olarak düşünülen Köse havaalanını rengarenk uçaklarla faal bir havalimanı haline getirmesini beklerdim.

Zaten Kızılmaskeyi çağırmayı hiç düşünmedim. Bizim milletimiz böyle maske takanlara kıl olur ki, şerrinden Allah korusun. Zaten araştırmacı medya maskelileri kimseye bırakmaz. Gayrimeşru ilişkisinden tutun da, hangi örgütün elemanı olduğuna kadar; ne var, ne yok, tek tek ortaya çıkarıp adamı rezil eder. Bizim için makbul olanı insan maskesi takanlardır.. Öyle değil mi! Çünkü aramızda insan maskesi takmış varlıkların dolaştığını bilecek kadar zekamız kıvrak.

Hayallerime devam ediyorum, Robin Hodd'u Gümüşhaneye çağırmayı çok isterdim. Üçüncü ligden tırnaklarıyla kazıyarak birinci lige çıkan ve beş parasız onur mücadelesi veren Torul Gençlerbirliği camiasına biraz para, hatta biz iyi mi etttik kötü mü ettik diye kara kara düşünen ve bulanan beyinlere, moral vermesini, " Üzülmeyiniz arslanlarım, Gümüşhaneliler yoksa bile arkanızda ben varım" demesini beklerdim.

Ne bileyim, Örümcek adamı çağırıp üçüncü ligde yılardır şampiyonluk hayali ile yanıp tutuşan ancak daha formasının üzerine bir kuruşluk reklam geliri alamayan kulübümüzün prestijini kurtarmak için yardım isterdim hatta ne ki, örümcek adamın ellerinin her toplantıda her masa başında avazı çıktığı kadar, "Gümüşhane" deyip kılını kıpırdatmayan hemşerilerimim yakasına yapışıp, işte sizin Gümüşhanelilik ruhunuz, takımınızın göğsüne takacağı bir reklamı bile yok, yuh size! sözünü uçarak, Kürtün'den, Şiran'a, Kelkit'ten, Köse'ye kadar uçarak haykırmasını beklerdim.

Gümüşhane sokaklarında kara kara düşünen işsiz gençlerimizin ızdırabını dindirmek için Batman'i çağırırdım. Şehrin üzerine düşen kara bulutları dağıtması için, Gümüşhane üzerinde dönen dolapları bertaraf etmek için o siyah pelerinin altından güzellikleri çıkarmasını beklerdim.

İşte benim dünyam, hayallerim. Gümüşhane için düşündüklerim. Aslında çizgi film kahramanı olmaya gerek yok. İnanıyorum ki, her Gümüşhaneli bir çizgi film kahramanı kadar yapabileceklerini bilen niteliklere sahip. Sadece özgüveni yok, yada ne yapmak istediğinden emin değil. Meseleler oturulup konuşulduğunda, aslolan sıkıntıların varlığı iyi tespit edildiğinde gerisinin de çorap söküğü gibi geleceği gerçeğini hiç bir zaman unutmayarak......