Şanlıurfa’da 6 yaşından itibaren ayakkabı tamirciliği yapan yaşlı adam emekli olmasına rağmen meslek aşkını sürdürüyor.
Son zamanlarda gelişen teknoloji ile fabrikaların seri üretime geçmesi, ayakkabı yapan ve tamir eden küçük esnafı unutturdu. Teknolojinin ilerlemesiyle birlikte ayakkabı sektöründe seri üretime geçilmesi, ayakkabı yapan ve tamir eden küçük esnafı olumsuz etkiledi. Şanlıurfa’da 64 yılı aşkındır süredir ayakkabı tamirciliği mesleğini sürdüren 70 yaşındaki Ahmet Emsal, babası vefat edince annesi tarafından 6 yaşında çırak olarak bir ayakkabı ustasına mesleği öğrenmesi için "eti senin kemiği benim" diyerek teslim edildi. Ayakkabı tamircisi, ustasından miras kalan mesleği yaklaşık 64 yıldır 6 metrekarelik küçük bir dükkanda sürdürüyor.
6 yaşında eti senin kemiği benim diyerek ustaya teslim edildi
64 yıldır ayakkabı tamirciliğini sürdüren Ahmet Emsal, “Ben 5 yaşındayken babam hayatını kaybetti. 6 yaşımdayken annem beni ayakkabı tamircisi olan bir ustaya götürdü ‘eti senin kemiği benim’ diyerek teslim etti. Çırak olarak çalışmaya başladım. Ben hayatım boyunca sadece ayakkabı tamirciliği yaptım, başka bir işte çalışmadım.70 yaşındayım. Ayakkabı tamirciliğinden kazandığım paralarla kendime bir ayakkabı dükkanı açtım. Evliyim, 5 çocuğum var. Çocuklarımın hepsini ayakkabı tamirciliği yaparak okuttum. Çocuklarımın hepsi şimdi memurdur. Çocuklarımı evlendirdim. Tam rahat edeceğim zaman benim eşim hayatını kaybetti. Tek başıma kaldığım için bir daha evlendim. Hayat devam ediyor” dedi.
“Mesleğimi severek yapıyorum”
Ayakkabı tamirciliğini severek yaptığını belirten Emsal, “70 yaşındayım, halada çalışıyorum. Allah’a çok şükür geçimimi sağlıyorum. Şanlıurfa’da 5-6 ayakkabı tamirci dükkanı kalmış. Birisi ayakkabısını tamir etmek istese kolay kolay ayakkabı tamircisi bulamaz. Vatandaşların aldığı ayakkabının altı düşünce, dikilecekse eğer zar zor ayakkabı tamircisi buluyor. Ben bir ayakkabı boyasını 3 TL’ye, ayakkabı dikimini ise türüne göre 3-5 TL arasında yapıyorum. Allah’a çok şükür alnımın teriyle, emeğimin karşılığını alıyorum. Çok şükür geçimimi sağlıyorum. Çocuklarımı helal yetiştirdiğim için yanıma gidip geliyorlar. Çocuklarımdan razıyım. Benim şimdi üzüldüğüm tek şey ayakkabı tamirciliğinin yavaş yavaş bitmesidir. İnşallah mesleğimiz ölmez. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte fabrikasyon makinaları gelişince bizim el işiyle yaptığımız ayakkabılara talep azaldı. Bizim el işi olduğu için ayakkabılar, fabrika ayakkabılardan daha dayanıklıdır. Ben sipariş ayakkabı alırdım. Ayakkabının ölçüsünü, dikimini yapardım. Şimdi ise teknolojiden dolayı sipariş alamıyoruz. İnsanlar makine ile yapılan ayakkabıları tercih ediyorlar. İnsanların aldığı fabrika yapımı ayakkabıların belli bir müddet sonra altı düşüyor, tamir istiyor. Biz de ayakkabılarını tamir ediyoruz. 70 yaşımdayım şimdi sağlığım çok şükür yerinde. Ben buradan Karaköprü’ye kadar yaya olarak gidip geliyorum. Mesleğimi çok seviyorum. Dükkanımı sabah saat 08. 00’de açıyorum, akşam da 17.30 kapatıyorum” diye konuştu.