Diyarbakır’da beş yıl önce bir apartmanın beşinci katından düşerek, dizden aşağısı felç olan iki çocuk annesi Ceylan Yılmaz, mahkum olduğu tekerlekli sandalyesinin aküsünün değiştirilmesi için yardım bekliyor.Diyarbakır’da iki çocuk annesi Ceylan Yılmaz’ın hayatı, 5 yıl önce yaşadığı olay yüzünden alt üst oldu. Bir apartmanın beşinci katından düşen Yılmaz, gözünü açtığı hastanede dizinden aşağısının felç olduğunu ve bir daha yürüyemeyeceğini öğrendi. Bunun üzerine psikolojisi bozulan Yılmaz, eşi ve çocuklarının desteğiyle hayata tutundu. Eşi Murat, kendisine ve çocuklarına bakmak için işini bırakırken, aile devletin verdiği engelli ve bakıcı maaşlarıyla hayatını idame etmeye başladı. Ancak bununla yetinemediklerini, 9 aylık bebeğinin masraflarını karşılamakta güçlük çektiklerini ve tüm işlerini görmesinde kendisine yardımcı olan elektrikli sandalyesinin biten aküsünü değiştiremediklerini belirten Yılmaz, kendilerine yardım edilmesini istedi.“Çocuklarımın elinden tutup parka çıkayım onlarla”Başından geçen olayları anlatan Yılmaz, “İlk başta bana söylemediler yürüyemeyeceğimi sonradan öğrendim. O an tekrardan dünyam başıma yıkıldı. Düşünün sapasağlamken biranda yürüyemeyeceğinizi öğreniyorsunuz? İşte o günden sonra hayatım çok değişti. Kendi ihtiyaçlarımı kendim karşılayamıyorum, dışarı çıkamıyorum eşimin yardımı olmadan. Çocuklarıma bakamıyorum. Ben de isterim ki tekrar yürüyebileyim çocuklarımla birlikte, onların hizmetini edeyim. Ellerini tutup parka çıkayım onlarla. Hiçbir şey yapamıyorum. Akülü tekerlekli sandalyeye muhtaç kaldım. Eşimin yardımı olmadan hiçbir şey yapamıyorum. Evin işlerini eşim üstleniyor. Kaynanam, görümcem olmadığı için eşim ev işlerini yapıyor. Kızım 6 yaşında yeni okula başladı. Eşim onu götürüp getiriyor” dedi.“Sandalyenin aküsü yüzünden dışarı çıkamıyorum”Bakıcı maaşı ve engelli desteği dışında hiçbir gelirlerinin olmadığını kaydeden Yılmaz, evin kira olduğunu ve 9 aylık bebeklerinin masrafıyla birlikte ciddi maddi sıkıntılar yaşamaya başladıklarını belirtti. Tekerlekli sandalyeyi İstanbul’dan bir sivil toplum kuruluşunun kendilerine gönderdiğini anlatan Yılmaz, “Şu an aküsü bitmiş, dışarı çıkamıyorum. Aküsü bitmeden önce en azından pazarım olsun, bir hava almaya çıkıyordum. Şu an hiç çıkamıyorum. Tamamen eve mahkum oldum. Sıkılıyorum, bunalıyorum, dışarı çıkmak istiyorum ama çıkamıyorum” diye konuştu.Dizinden aşağısını hissetmediği belirten Yılmaz, sinir damarlarının zarar gördüğünü ve doktorların kök hücre tedavisinin gerektiğini söylediklerini kaydetti. Başına gelen olaydan sonra maddi imkanları olmadığı için çok iyi bir tedavi süreci de geçirmediğini kaydeden anne Yılmaz, “Dört dörtlük bir tedavi görmedim maddi imkanlarım olmadığı için. Buradan yetkililere seslenmek istiyorum, yardım etsinler. Daha 28 yaşındayım, gencim. Ben de yürümek, koşmak istiyorum kendi yaşıtlarım gibi. Yaşadıklarımı dile getiremiyorum. Düşünün sürekli yatağa mahkumsunuz, yürüyemiyorsunuz. Kendi ihtiyacınızı, evin işini ne bileyim Allah kimseye göstermesin. Psikolojim şu an iyi. Bazen düşünmek istemiyorum. Çok zor günlerim oluyor bazen. Her zaman eşim yanımda olamıyor. Canım çay çekiyor, çay yapmak istiyorum ama yapamıyorum” ifadelerini kullandı.Yardım kuruluşları, ailenin ihtiyaçlarının karşılanması yönünde çalışma başlatılacağını belirtti.