Hakkari’nin Çukurca ilçesinde 14 yıl önce teröristlerle girdiği çatışmada şehit düşen Jandarma Er Serkan Adıgüzel’in annesi Aysel Adıgüzel, oğlunun şehit düştüğü yerden aldığı toprağı saklıyor. Anne Adıgüzel, "Komutana ’Hangi noktada şehit olmuşsa orayı bana göster’ dedim. Birkaç tane askerle beraber gittik. Oranın toprağını bana verin dedim. O toprağı aldım getirdim saklıyorum. Kokusunu ondan alıyorum" dedi.Elazığ’da yaşayan Aysel ve Hasan Hüseyin Adıgüzel’in oğlu Serkan Adıgüzel, 2004 yılında Hakkari’nin Çukurca ilçesinde teröristlerle girilen çatışmada şehit düştü. Bir müzeye benzeyen odada oğullarının eşyalarını özenle muhafaza eden Adıgüzel çifti, ondan geriye kalan hatıralarla yaşıyor. Şehit düştüğü yerdeki toprağı koklayarak oğullarının kokusunu almaya çalışan çift, kendileri de dahil 4 oğullarını daha şehit vermeye hazır olduklarını dile getirdi."Bende gideyim, şehit düşeyim"O dönem yaşadıklarını anlatan baba Hasan Hüseyin Adıgüzel, “Terhis olunca düğünümüzü yapalım dedik. Nasip olmadı. Terhisine 3 ay vardı şehit oldu. Vatan sağ olsun. Bizim yapacağımız bir şek yok. Takdiri ilahidir, nasip ve kaderdir” dedi.Sınırdaki askerin de kendi çocukları gibi olduğunu vurgulayan baba Adıgüzel, “Bu olay Cumhurbaşkanımızın meselesi değil, bu Türkiye’nin meselesidir. Cumhurbaşkanımız olmasaydı memleket ne olacaktı. Kan gövdeyi götürürdü. 4 tane çocuğum var. Bende dahil olmak üzere sınıra giderim. Bende istiyorum ki orada şehit düşeyim. O çocuklarımız orada şehit düşerken televizyona bakamıyoruz, dayanamıyoruz” diye konuştu."Anne atletimi, çorabımı yıkama ben şehit oluyorum"Ölünceye kadar oğlunun eşyalarını muhafaza edeceğini aktaran anne Aysel Adıgüzel ise, “İzine geldiği zaman ‘Anne ben şehit oluyorum. Gidince gelemem. Atletimi ve çorabımı yıkama’ dedi. ’Niye oğlum?’ dedim. ‘İçimden öyle geliyor’ dedi. Gerçekten içine doğmuştu. Burası benim oğlumun bir müzesidir. Eş dost gelince kapısını gururla açıyorum. 4 oğlum var, gerekirse onları da gönderirim, ben de giderim. Vatan ve namus uğruna oğlum canını verdi. Demek oğlumun kaderinde varmış. Yapacak bir şey yok. Şehit olduğu yere gittik. Merak ettim. Bizi karşıladılar. Komutana ‘Hangi noktada şehit olmuşsa orayı bana göster’ dedim. Birkaç tane askerle beraber gittik. Oranın toprağını bana verin dedim. O toprağı aldım getirdim saklıyorum. Kokusunu alıyorum ondan” dedi.