"Bir iki aydır işlerim yüzünden Amerika'dayım. Dün kişisel Facebook hesabımdan sıcağı sıcağına paylaştığım olayı, herkese açmam yolunda gelen baskılar üzerine sizle de olduğu gibi paylaşıyorum.
--------------------
Az önce harika bir şey oldu. Nevada çölünü 160km hızla geçerken nereden çıktığını anlamadığım bir polis aracı bitti arkamda, cayır cayır, kenara çektirdi.
Sıçtık dedim. Hız sınırını 25 mil aşanın aracını bağlıyorlar, kamu hayatını tehlikeye atmaktan tutukluyorlar. Ben 30 mil sınırı aşmışım. Ayetel Kürsi okumaya başladım.
İzbandut gibi bir polis. "Ne kadar hızlı gittiğinizin farkında mısınız efendim?"
"Hayır değildim, ıssız bir çöldeyim, çok etkileyici bir şarkı dinliyordum" dedim.
Aksanımdan olacak, sordu "Nerelisin?"
"Türkiye."
"Türk müsün?"
"Evet."
"Ben de Ermeniyim."
(Eyvah, tam sıçtık!)
Sonra birden kötü bir Türkçeyle:
"Acele iş şeytan katışır" dedi!
Aynen öyle dedi. Şaşırdım. "Oo Türkçe biliyorsunuz. Acele işe şeytan karışır" dedim.
"Benim Türkçe çok az. Babam tarafi Adanali"
İngilizceye döndü "Şarkı İbrahim Tatlises miydi?"
"Hayır, Erkin Koray."
"Hiç duymadım."
Davet ettim, geldi yanıma oturdu, adı Michael Papazian imiş. (Papazyan yani. Düşünsenize, 'papazı bulduk!' diye düşünürken!) Birlikte şarkıyı dinledik "Türkü". Hani Erkin Koray'ın muhteşem Anadolu-rock müziğiyle Nazım Hikmet'in bu memleket bizim şiiri. Bayıldı, coştu, duygulandı, "Amazing! Amazing! Wooow!", arada tercüme ettirdi, hayatında ilk kez Erkin Koray duymuş, not aldı "Youtube'a bakarım bulurum" dedi, konuştuk, dedesi Adana'dan göçmüş, bir anons aldı, apar-topar yanaklarımdan öptü, dikkatli ol dedi, kanunu hatırlattı ve koşarak gitti.
Burda, gavur kıtanın ıssız bir çevre yolunun kenarında oturmuş, bunları yazarken ağlıyorum."