2050 yılına gelindiğinde iki milyar insanı daha doyurmamız gerekecek. Peki ne yapılacak da bu kadar insan doyurulacak?
National Geografphic Türkiye Temmuz sayısında bu problemin üstesinden gelmenin yollarını sorguluyor, ve şu önemli soruyu soruyor: Gezegenimizi Afrika'nın tarlaları mı besleyecek?
Şekerkamışı satıcıları, Mozambik'in kuzeyindekiNacala demiryolunda müşteri bekliyor. Brezilya ve Japonya, Mozambik'te 14 milyon hektarlık alandaki küçük çiftlikleri, büyük ölçekli soya fasulyesi işletmelerine dönüştürmeyi umuyor. Ülkenin ekilebilir topraklarının yaklaşık yüzde 7'si kiralanmış durumda ve bu, Afrika'daki en yüksek oranlardan biri.
Bazı büyük işletmeler küçük üreticileri topraklarından çıkarmış olsa da, Maputo yakınlarındaki 1400 hektarlık Bananalandia adlı firma yerli halkın yaşam koşullarını iyileştirmeyi seçmiş. İki bin 800 işçiyi istihdam eden şirket, yollar ve okullar inşa etmiş, köylere elektrik getirmiş. Bir yandan da Mozambik'in bir muz ihracatçısına dönüştürülmesine yardımcı olmuş.
İkinci yüzyıldan itibaren Arap tüccarlar için önemli bir liman olan Somaliland'daki Berbera limanında, Suudi Arabistan'a gidecek olan gemiye koyun ve keçiler bindiriliyor. Yiyecek ihtiyacının yüzde 80'ini ithal eden Suudi Arabistan'da et tüketiminin önümüzdeki on yıl içinde artması bekleniyor ve bu da Somaliland'ın göçebe çobanları için iyi haber.
Bir aile el aletleri ve koşum hayvanlarıyla Etiyopya'nınkıtlığa eğilimli yaylalarında buğday hasat ediyor. Verilen eğitimler sayesinde küçük ölçekli çiftçiler daha verimliüretim yapar hale gelmiş olsa da, buğday rekoltesi hâlâ dünya ortalamasının üçte biri kadar altında. Etiyopyalıların üçte birinden fazlası yetersiz besleniyor ve hükümet açığı kapatmak için endüstriyel çiftliklere göz kırpıyor.
Çinli bir çeltik çiftliği tarafından Mozambik'in Xai-Xai yakınlarındaki küçük tarlası ele geçirilen Alex, "Mutlu değilim. Kızgınım," diyor. "Tarladan yiyeceğimizi çıkarırdık. Şimdi hiçbir şeyim yok."
Gübre, sulama ve daha iyi tohum kullanımıyla gelen yeşil devrim, onyıllar önce Hindistan ve gelişmekte olan diğer ülkelerde rekoltenin artmasını sağladı. Ancak 1960'lardan beri alınan mahsul oranlarının neredeyse hiç artmadığı Afrika'da kök salmadı. Sahra-altı Afrikası'ndaki ekilebilir toprağın yüzde 5'inden azı sulanıyor. Kıta hızla kentleşmeye doğru ilerlerken, zaten zorlanan gıda sistemi çiftçi kaybedeceği gibi, tüketici sayıları da olağanüstü artacak. Modern tarım teknikleri ve bunları çiftçiler açısından ekonomik hale getiren programlarla, bir tahıl ambarı olma potansiyeline sahip kıta kendini doyurmanın yanında üretim fazlasını da ihraç edebilir.
Maputo yakınlarındaki bu arazi, Afrika'nın tarım alanındaki seçeneklerinin bir resmi: Gıda ürünleri Bananalandia (solda) gibi dev, teraslı çiftliklerde mi, yoksa maçamba olarak adlandırılan küçük çiftliklerde mi yetiştirilecek? Geniş muz çiftliğinin kurucusu Dries Gouws, "Büyük ve küçük ölçekli tarımın bir karışımı olmalı," diyor.
Bir işçi, sıvıyağ üretimi için Liberya'daki 220 bin hektarlık kiralık arazinin bir bölümüne dikilecek olan yağ palmiyesi fidanlarını suluyor. Hükümet, Malezyalı palmiye yağı devi Sime Darby şirketinin verdiği 35 bin kişinin istihdam edileceği sözünün, savaştan harap olmuş ülkede sinirlerin yatışmasına yardımcı olmasını umuyor.
Çinli tavuk üreticisi, Lusaka'da (Zambiya) müşterileriyle pazarlık ediyor. Afrika'da yabancıların sahip olduğu çoğu işletme gibi, onun çalıştığı şirket de tavukları Çin'e göndermeyip, yerli halka ve burada yaşayan 20 bin Çinli'ye satıyor. Afrika genelinde iki milyon kadar Çinli yaşıyor.
Telila iki hektarlık çiftliğinde süpürgedarısı yetiştiriyor. Toprağı sular altında kalmaya eğilimli olan ve geçimlik tarım yapan Etiyopyalı Telila, 12 çocuğunu doyurmakta zorlanıyor.
On bir yaşındaki Ajiem Ogalla, Etiyopya'nın ücra Gambela bölgesinde kiralanmış büyük bir tarım arazisinin bir bölümünü elinde tutan Karuturi Global adlı Hint şirketinin ektiği mısır arasında yenilebilir bir çalı olan avieo arıyor. Köylü halkı yerinden edip yerli ormanları kesmiş olan şirket şimdilerde borca batmış durumda ve iflasın eşiğinde.
"Önceleri sadece ailem için yiyecek yetiştirirdim ve ancak iki hafta dayanırdı," diyor Mukarukaka. One Acre Fund'dan tohum ve gübre kredisi aldıktan sonra aldığı mahsulü artırdığı gibi, hayvancılık da yapmaya başlamış.
Somaliland, Shiikh yakınlarındaki dağlarda bir kız keçilerle ilgileniyor. Büyük çiftlikler manşetlere çıksa da, Afrika'da gıdanın büyük bölümünü hâlâ küçük çiftçiler üretiyor. Kıtanın dünyanın gerisi bir yana, kendi artan nüfusunu besleyebilmesi için her ikisi de yaşamsal önem taşıyor.