Göller doğal yollar ile oluşan içleri genellikle yağmur suyu ile dolu çukurlardır. Göl kelimesi dilimizde kökeni Eski Türkçeye dayanan kelimelerden birisidir. Eski Türçede "köl" olarak yazılan kelime "göl, su birikintisi" anlamına gelir. Türkçede ilk sesteki k- > g- değişimi sonucunda "göl" hâlini almıştır.
Göl, sözlük anlamı ile durgun suyun çevresi tarafından doğal yollarla çevrilmiş olan herhangi bir dalga ya da akıntısı olmayan su birikintisidir. Gölün eş anlamlısı olan sözcük de göl yerine kullanılabilir. Göl kelimesinin eş anlamı olan sözcük "duru su"dur.
Göl sözcüğü mecazi anlamda da kullanılır. Kalabalık bir durumu ifade etmek için göl kelimesinden yararlanılabilir. Duru su eş anlamlısı da cümle içerisinde kullanılabilir. Örnek cümleler şu şekildedir: