Hana R. Alberts
Fitilli kadife pantolonum ve tüylenmiş yün kazağımla 2001’in Kasımında Harvard mülakatıma gitmiştim. Doğal olarak yumuşak deri döşemeye sahip bir koltuğa uzanarak, çevremi gözlemledim.
Uyumsuz elbiseleriyle, yüzleri sivilceli gençler dik bir şekilde oturmuş, cep telefonlarının kapağının açıp kapatarak ve tekrar açarak, anladığım katarıyla, sakin kalmak için boşuna çabalıyorlardı. Kuşe kağıtlı broşürlerde 41 üniversite sporu reklamı vardı. Listedekilerin yarısının kurallar kitabı bile olduğunu hiç bilmiyordum. (Örneğin su topu. Eski ıslanma mekanlarından çok uzaktaki akuatik merkezlerde oynandığı açıktı ve garip şekilde oyuncuların ayaklarının havuz tabanına değmesine izin verilmiyordu.)
[
Resimlerde: Çocuğunuzun Harvard’a Girmemesini Nasıl Sağlarsınız?](http://www.forbes.com/2008/04/03/admissions-letters-harvard-opec-cx_hra_0403harvard_slide_2.html?partner=mynet)
[**Resimlerde: Kolej Ret Yazısını Ne Yapmalısınız?
[**Resimlerde: Çocuğunuzun Yetenekli Olduğunu Nasıl Anlarsınız?
[**Resimlerde: Dünyanın En Pahalı Üniversiteleri
[**Resimlerde: Zenginler Çocuklarını Nasıl Yetiştiriyor?
Resimlerde: Avrupa’nın En Pahalı Yatılı Okulları
Öylece oturdum. On yedi yaşındaydım ve kendi adıma bir damla su topu oynama deneyimim yoktu. Allah aşkına ne düşünüyordum?
Muhtemelen aynı düşüncüler pek çok başvuru sahibinin ve potansiyel öğrencilerin ve Amerikan kolej piramidinin zirvesine kabul alma fikrine sahip herkesin zihninden geçiyordu: Buraya nasıl geldim ve içeri nasıl girebilirim?
Mucizevi bir şekilde bir derginin önemsiz sıralamasına göre 2 numaralı okula kabul edilmeyi, kaydolmayı ve mezun olmayı başardığım yedi yıldan sonra, Harvard’a başarılı bir başvuru yapmanın neler gerektirdiğiyle ilgili düşüncelerimi tamamen gözden geçirdim.
O günlerde dünyadaki Harvard mezunu sayısından çok koleje kabul için nasıl bir yol izlenmesi gerektiğine dair düşünceler vardı. (Merak ediyorsanız yaklaşık 400,000 mezun vardı.) 31 Mart’ta, kolej 27.462 başvuru sahibinin yüzde 7,1’ini kabul ettiğini ilan etti, yaklaşık olarak başvuran her 14 kişiden biri kabul edilmişti. Açık söylemek gerekirse kabul alma şansı en basit ifadesiyle göz korkutucu.
Koleje kabul almanın belirsiz ve imkansız göründüğü böylesi bir zamanda, Harvard’a mükemmel bir başvurunun özellikleriyle öğrendiğim derslerin bir kısmını aktarmam gerektiğine karar verdim. 2013 ve sonraki sınıflarda olmak isteyenler ve daha da önemlisi anne babalar not alsanız iyi olur. Gerçekten not alın. Hala kağıt şeklinde üretiliyorsa bir Post-it kullanabilirsiniz.
Harvard’a başvuran mükemmel bir aday, eğitimsiz bir göz için kutup zıtlığında görünen çok sayıda özellik taşımalıdır. Bir kere entelektüel ve gerçekçi, kendine güvenen ve mütevazi, dışa açık ve münzevi, atletik ve artistik, edebi ve bilimsel olmaları gerekir.
Aynı anda cesur bir lider ve sorunsuz takipçi olmalılardır. Fısıltı dergilerini ve klasik romanları aynı ferasetle tüketebilmelilerdir. Kütüphaneye tıkılıp sayısız saat ders çalışabilmeli ve ardından çalıştıklarını unutmak için aynı süre yurt partisinde eğlenebilmelidir.
Akşam kıyafetleriyle bir Michelin üç yıldızlı Fransız restoranında akşam yemeği yerken, pijamaları giyip, dağınık bir yatakta bisküvileri ve fıstık ezmesini götürürken oldukları kadar rahat olmalıdırlar.
Başka bir ifadeyle, insan üstü olmalılar.
Oda arkadaşlarım ve ben hep (sayısız kez) bu mükemmel paradigmaya uygun yaşayamadığımız için birbirimizle acımasızca dalga geçerdik. Sınıfta, oyun alanında, kolej gazetesinin haber odasında veya romantik bir ilişkide, herhangi bir alanda başarısız olduğunuzda kendinize “kabul hatası” etiketini yapıştırmak yaygın bir espriydi.
Sizi rahatlatacaksa, biz de homurdanıyor, oflayıp pufluyor ve açıkça “ÇEKİNİZ” yazan kapıları sinirli bir şekilde kıçımızla iterdik – ve (gülerek?) içmeye giderdik. Tüm bu dalga geçmeler jest olsa da, bu cesaretin, gülmelerin altında önemli derecede savunmasızlık yatıyordu. Başarısız olmaya karşı sinirle, kendi beklentilerimizi ve sevdiğimiz insanların beklentilerini karşılayamayacağımız yolunda köklü korkular beslerdik. Sonunda kabul alma oyununu kazanmıştık. Bu nedenle potansiyelimizi gerçeğe dönüştürmek zorundayız.
Ne zaman oldu bilmiyorum ama bu basınç mezuniyetten bir süre sonra arttı. Sınıf arkadaşlarım ve ben uzun süre kendimize acımasız davrandığımızı ve zaten olduğumuz türden bir kişi olma pahasına kendimize uzun zaman imkansız yüksek standartlar belirlediğimize inanıyorum.
Koleje kabul az ya da çok keyfi olabilir. Ancak sadece bu sıkça ifade edilen ancak az inanılan, başvuru sahiplerinin reddedilmeyi kişisel algılamaması gerektiği mesajını güçlendiriyor. Artık kabulün bir değer beyanı veya belirtilen bir beklenti olmadığını görüyorum. Size sadece dört yıllığına bir yatak veriliyor ve geçirdiğiniz kısa zaman diliminde bir şeyler öğrenebilmek için bir şans veriliyor.
Sizi rahatlatacaksa bir takım elbise giyerek gidin mülakata. Veya yatmadan önce Foucault okuyun, güç mücadeleleriyle ilgili yoğun ve soyut nesir hoşunuza giderse. Sevmediğiniz bir işi yapmak veya olmadığınız bir kişinin pozunu vererek zaman kaybetmek için hayat çok kısa. Bu dersi daha önce almış olsaydı, kolejden önce ve sonra bir yılı boş geçirirdim veya gazete binasında güneşten gizlenmek yerine bir dans grubuna katılırdım. Veya kelimesi kelimesine alıntı yapabilmem gerektiğini düşündüğüm ezoterik felsefeciler yerine tarihi kurgu okurdum.
Bu nedenle bu bahar düşük kolej kabul oranlarından cesareti kırılan herkese, bu yaz dinlenmeyi planlaya herkese ve seçtiğiniz koleje kabul almayı garanti edecek, sizi başarısızlığa uğratmayacak bir plan hazırlamayı düşünen herkese: İyi şanslar. Sadece başvurunuzda değil, aynı zamanda neyi sevdiğinizi keşfetme görevinde. Sizi temin ederim bu kolay olmayacaktır ama buna değecektir.