Kahretsin ki öz baba, öğretmen, akraba, komşu herkes de potansiyel var artık. Şu yapmaz bu yapmaz demeyeceğimiz bir dönemdeyiz. Ve bunu yapanlara uygulanacak caydırıcı tek bir ceza yok. Kalkıp aile bakanı bile saçma sapan konuşabiliyorsa arkanız da bir devlette yok demektir.
Peki bizlere neler yapmak düşüyor. Aslında bunu hepimiz biliyoruz. En çok da araştırdığım konulardan biri bu. Türk insanları fazla cana yakındır tanıdık tanımadık herkes birbirini şap şap öpmeyi sever. Hele çocuk gördü mü kimse dayanamaz. Ama artık dikkat etmek gerekiyor.
* Parkta gördüğünüz çocuklara bir şey ikram etmeden önce annesinden izin alın. Sarılıp öpmek için izin isteyin, hatta öpmeden karşıdan sevin. Devir başkasının çocuğunu kucaklayıp sevecek devir değil.
* Çocuklarınıza "aa git amca sevsin seni, öpsün" falan demeyin. Amca, teyze her kimse öpmesin sevmesin varsın çocuğunuza yabani desinler.
* İyi dokunuşu, kötü dokunuşu daha küçücükken oyun halinde öğretebilirsiniz. İnanın bu en az motor gelişimi kadar önemli.
* Bu zamanda çocuklar artık arkadaş evinde kalmamalı. Ailesini tanıyor bile olsanız, izin vermediğiniz için evde isyan çıkacak bile olsa oturup her şeyi açık açık anlatın. Yaşadıklarından etkilenip psikolojisi bozulacağına sizden duyduklarıyla siniri bozulsun daha iyi.
* Yaşı kaç olursa olsun kimseye emanet etmeyin 5 dk bile olsa etmeyin.
* Eve gelen her misafirin kucağına oturmak zorunda olmadığını ısrarla anlatın.
* Cinsellik artık aile arasında konuşmaya utanılcak bir konu olmasın. Yaşına göre çocuğunuza açık açıkcinsellik eğitimi verin. Sohbet edin merak ettiklerini cevaplayın.
* Özel bölgelerinin sadece ona ait olduğunu ve kimsenin dokunmaması gerektiğini sürekli tekrarlayın.
* "Ya annem kızarsa ya, babam kızarsa" gibi kaygıları taşımayan evlatlar yetiştirmek zorundayız.
* Çocukları dudaklarından öpmeyin öptürtmeyin sonra büyüdükçe çocuğa bunun yanlış olduğunu anlatmak gerçekten zor oluyor. Bizzat şahit oldum.
* Site içerisinde bile oturuyorsanız bahçeye saldığınızda ara ara kontrol edin gerekirse inin aşağıda oturun. En kuytu köşede diğer arkadaşı tarafından tacize uğrayan çocuklar var. Bunu hiç unutmayın.
* Her okul dönüşü yarım saatinizi çocuğunuzla sohbete ayırın hiç bir şey anlatmasa da hareketleriyle gizlediği bir şey olursa mutlaka anlarsınız.
Kısaca kim ne derse desin alın çocuklarınızı pamuklara sarın. Bilmem kim çocuğuma yabani demiş, öteki içe kapanık demiş, öteki sır tutmaz senin oğlun/kızın açık ağızlı demiş umursamayın. Bırakın size de "iyi ki bir çocuğun var"desinler. Kimsenin ne dediği önemli değil. Önemli olan anne babaların çocuklarıyla olan iletişimidir. Varsın yabancılara karşı çekingen bir çocuğunuz olsun ama sizinle her şeyi açık açık konuşabiliyorsa buna sevinin.
Kabul bu yazının her satırını öfkeyle yazdım. Çünkü bir yerde başka çocukların haksız yere canlarının yandığını okudukça kahroluyorum. Kimsenin masum bir çocuğun gözlerinde ki mutluluğu yok etmeye hakkı yok. Çünkü gerçekten her çocuk sadece mutlu olmayı hak ediyor.
Kırılmayı asla...