Yıl sonlarında oluşan o “bir yıl daha geçti-gitti” “yaşlanıyoruz” sendromu biraz azaldı. Ama bunun ardındaki itici gücü kaybetmemek; seneyi iyi geçirmek için yaptığımız planları azimle devam ettirmek lazım.
Rahmetli anneannem derdi “ömrümüzden gidiyor” diye de; o zamanlar anlamazdım tam ne demek istediğini. Şimdi çok iyi anlıyorum. Kum saati ters çevrildi ve ömrümüzden yıllar akıp gidiyor işte…Bunları düşünürken mutsuz olmamak, karamsarlığa kapılmamak lazım aslında. Evet gidiyorsa gidiyor. Dursa ne olacak ki…Önemli olan iyi yaşamak ve yaşlanmakta.
Bu düşünceler kafamda uçuşup dolaşırken karşılaştığım iki kişi çok etkiledi beni. Geçenlerde; gittiğim kuaförde yanımdaki koltukta yaşlıca bir teyze oturuyordu. Koltuk değnekleriyle ve yardımla oturup kalkıyordu. Saçlarını boyattı. Manikür yaptırdı. Bu arada çayını içti, gazetesini içinden yorumlar yapa yapa okudu. Dikkatimi çekti hali tavrı, hoşuma gitti.
Sonradan öğrendim ki 84 yaşındaymış. Daimi müşterilerdenmiş. Avukatmış. Üstelik uzun yıllar cezaevinde çalışmış. Hatta savcılık yapmış. Neler gördüm, geçirdim diye anlatırmış.
Sonrasında epey bir düşündüm. Öncelikle o yaşa gelebilecek miyim? Gelsem de nasıl olacağım? Sağlık en önemlisi elbette ama insan bazen sağlıklı da olsa o iç motivasyon, heves, istek olmadan hiç birşey yapamıyor. Koltuk değneğiyle kalkıp kuaföre gitmeye enerji bulabilecek miyim?
Ben yine tüm bunları kafamda, kalbimde harmanlayıp dururken; bir iki gün sonra da bir konser salonunda yanımdaki koltuğa yine pamuk gibi ak saçlı bir teyze oturdu. Gayet şık giyinmiş, bakımlı…Sonuna kadar büyük bir ilgiyle izledi. Yeni yıl konseriydi ve o da tüm salon gibi yeni yılın gelişini keyifle, tempo tutarak, alkışlayarak kutladı. Dedim bu teyzeler bana mesaj vermek için dolaşıyorlar bu aralar galiba! Akşam vakti; bir klasik müzik konserine üstelik yalnız gelmişti. Ben yine düşündüm: ben o yaşta; süslenip püslenip kendi başıma bir konsere gidebilecek miyim? Buna gücüm olacak mı?
Aslında tüm bunları sorgularken bir taraftan da “evet” “olmalı” “yapabilmeliyim” dediğimi farkettim ve şu andan itibaren elimden gelen neyse sonuna kadar yapmalıyım noktasına geldim. 2012 start verdiğim sene olarak kayda geçecek sanırım!
Yaşama azminizin, enerjinizin düşmeyeceği daha nice senelere…
Figen Küçükkoner Kırca
www.lifefocus-tr.com
figen.kirca@lifefocus-tr.com
facebook: Ebeveyn Koçu Figen Kırca
twitter: @Coachfigen