O dönemde kurulan Ulusal Kadın Oy Hakkı Dernekleri Birliği (NUWSS), tartışmalar ve yürüyüşler gibi şiddet içermeyen yöntemler kullanarak kadınlara oy hakkını almaktı. Ancak altı yıl boyunca süren mücadelenin sonunda yaygın olarak Suffragettes (Süfrajetler) adıyla bilinen bir hareketi başlattılar. 1906 ve 1913 yılları arasında kadınlara oy hakkı tanıyan altı yasa tasarısı hükümet tarafından reddedildi. Bu olayın ardından ise Süfrajetler, daha şiddetli eylemler yapmaya başladı. Bu eylemler açlık grevi ve fiziksel şiddet içeriyordu.
Süfrajetler ya cesur olacaktı ya da ezilmeye mahkum bir şekilde öleceklerdi. Onlar cesaretlerini toplayıp eylemlerini daha farklı boyutlara taşıdı. Büyük bir bölümü hapse atıldı ancak hücrelerinde de eylemlerini sürdürdüler. Hatta açlık grevi yaparak mücadeleye devam ettiler. O zamanlarda hükümet, mahkumların kendilerini aç bırakmalarını ve bu uğurda şehit olarak ölmelerini önlemek için hapishanelerde zorla beslemeye izin vermişti. Süfrajetler de bu zorla yemek yedirme işleminden nasibini aldılar.
Emily Wilding Davison’un en önemli eylemi 1913 yılında gerçekleşti. Ünlü bir at yarışı etkinliği olan Epsom Derby'nin yapıldığı gün Süfrajet Emily Davison, kadınlara yönelik baskıyı protesto etmek için kralın da izlediği at yarışında kendisini atın önüne atarak yaşamına son verdi.
Emily Wilding Davison, Britanya'da kadınların oy hakkı için verilen mücadelede kahraman bir figürdü. Tabutunun üzerinde “Mücadeleye devam edin. Zaferi Tanrı verecektir.” sözü mezar taşında ise Suffragettes'in “Söz değil amel” sloganı yer almaktadır. 15 Ocak 2016 yılında ‘Suffragette’ filmiyle bu hareket anlatıldı.