Kalaş kabilesi, Pakistan-Afganistan sınırı arasında 3 bin metrekarelik dağların arasında yaşıyorlar. Kabileye mensup olan kişilerin kökeni İskender ordusunda yer alan askerlerin soyundan geldiği düşünülüyor. Bu nedenle Büyük İskener’in kayıp kabilesi olarak biliniyor. Büyük İskender’in Afganistan’da iki yıl kaldıktan sonra Çin’e geçmek isterken Hindikuş Dağları’nda ölümüyle sonuçlanan son seferinde ülkelerine dönemeyen ve bu bölgede kalan askerlerin soyundan geldikleri iddia ediliyor.
Kabilenin üyelerinin ortalama 4-5 bin kişi olduğu düşünülüyor ve Pagan kültürünün izlerini taşıyor. Yaşadıkları yer ve çevredeki dinler çok farklı olsa da kültürleri ile geleneklerini devam ettirmeyi başarabilmiştir. Çevresel faktörlerden asimile olmayan kabile daha kapalı ve birbiriyle bağlantılı bir hayat sürdürüyor. Üstelik tamamen geleneklerine uygun olarak yaşıyorlar.
Kalaş kabilesi Burruşeski dilini konuşuyorlar ve bir arada yaşadıkları Müslümanlarla Çitralce ve Urduca konuşarak iletişim kuruyorlar. Modern toplumlara göre daha ilkel bir hayat süren Kalaş kabilesi, değirmenden un öğüterek ekmeklerini yapıyorlar ve çamaşırlarını-bulaşıklarını vadiden akan ırmakta yıkıyorlar. Gündelik hayat içerisindeki eylemlerindeki gelenekselçi tavır aslında kıyafetlerinde de devam ediyor. Kadınlar başlarına taktıkları “şuşut tekke” adı verilen keplerini, bellerine sardıkları “patti”yi ve “pirançuvi” adındaki giydikleri elbisenin tamamını kendileri işliyor. Kalaş erkekleri istedikleri gibi giyinebilirken kadınlar kendi diktikleri geleneksel ve rengarenk elbiseleri tercih edebiliyorlar.
Toplum içerisinde cinsiyet eşitsizliği sadece kıyafet konusunda etkisini göstermekle kalmıyor. Evlilik konusunda kadın ve erkekler farklı kurallara göre hareket ediyor. Kabilede kadınlar istediği zaman eş değiştirme hakkına sahip oluyor ancak erkekler aynı hakka sahip değildir. Eş değiştirmek isteyen Kalaş kadınlarının beğendiği erkeğe mektup yazması ve ardından başlık parası ödemesi eş değişimi için yeterli oluyor.