Karacadağ’ın kara talihi

Valilik basın aracındayız. Kıvrılan yollarda bir yılan gibi akıp gidiyor aracımız. Derdimiz, Karacadağ Kayak Merkezini tanıtmak. Şanlıurfa’dan Severek istikametine giden yolumuz Karaköprü Beldesi daha sonra GAP Havaalanı istikameti ve Hilvan İlçesinden geçiyor. Buraya kadar her şey normal. Yollar Otoban gibi. Ama Hilvan’dan sonra yol çekilmez oluyor. Siverek’e kadar yol içimizi dışımıza çıkartıyor. Yollar köstebek yuvası. Sanki Hilvan’dan sonrasını devlet hiç görmemiş. Bir oyana bir bu yana içimiz çalkanıp duruyor. Midemiz bir yayık, çalkalanan ise ayrana dönüyor. Siverek’ten sonrası beterden de beter dedirtiyor insana. Biz bu yollardan gitmeye katlanamadığımız halde Karacadağ Kayak merkezimize nasıl çevre illerden ve öteki Türkiye’nin insanlardan turist çekeceğiz? Siverek’i geçip Karacadağ yoluna girdiğimiz de, zirveye doğru tırmandığımızda ise beterin beteri de varmış Allahım diyorum. Abarttığımı düşünmeyin lütfen. İnanın buralara yol demeye bin şahit gerek. En büyük şahidimiz de hiç şüphesiz Vali Celalettin Güvenç. Çünkü onunla birlikte ilerliyoruz aynı istikamete. Yollarını gitmekten usandığımız Karacadağ,’ın ne de kara bir talihi varmış meğer.Ancak her taraf kar. Çevrede mezralar ve küçük küçük köyler var. Sanki çevreye köylüler süt dökmüş. Ne bileyim her taraf kremalı pasta gibi ya da açık havada üretilen dondurma gibi duruyor kar. Tek tesellimiz işte bu manzara. Yollarda yüzlerce araç ilerliyor. Hava çok güzel. Güneşli bir gün. Her taraf beyaz ötesi. Kayak Merkezinde doğru yanımızdan vızır vızır araçlar ilerliyor. Ara sıra buğulan camlarımızı ellerimizle siliyor, bazen de resimler yapıyoruz camlara. Basın aracının içi çok kalabalık. Nefesimiz bile yetiyor camlarımızın buğulanmasına. Kayak Merkezine 13 kilometre kala devlet baba, yola kilitli parke taşı döşemiş. Şanlıurfa’dan Yaklaşık 130 kilometre geldikten sonra 13 kilometrelik yolun kilit taşla döşenmiş olması yolculuğumuzu biraz rahatlatıyor. Tesislerin olduğu yere varmak için araç konvoyundan dolayı zorlanıyoruz. Bu kadar kötü yollara rağmen insanlar yine de akın akın Kayak Merkezine geliyorsa buraların ulaşım alt yapısını iyi yapsak kim bilir daha ne kadar çok insan sel olup akacak. Ancak kayak merkezine vardığımızda bir başka rezaletle karşılıyor bizi. Çünkü kayak pisti tam bir curcuna. Kayanlarla, kaymayanlar iç içe. Pistin etrafı çitlerle çevrilmiş olsa da görevliler bu tehlikenin önüne geçemiyor. Zirveden tesislere doğru kayanlar önüne kim gelirse çarparak yere yatırıyor. Şalvarlı ve poşulu kayakçılar önüne gelenleri şalvarlarına katıp savuruyor. Kaymadıkları halde kayanları izlemek ve kayak takımı yetersizliğinden dolayı süresi dolanları takip edip kayak takımı almak için bir biriyle yarışan vatandaşların içler acısı durumu bununla da sınırlı değil. Kayak takımı almak için tartışanlara da şahit oluyoruz. Zaman zaman küçük çaplı kavgaların yaşandığı bile oluyor. Öte yandan kayak merkezi içinde kaymayanların bekleyişi kazaları da beraberinde getiriyor. Kiminin kolu kırılıyor, kimini ağzı burnu dağılıyor. Tabi bütün bunlar bir kayak takımı kapmak için. Yani anlayacağınız tesislere de tesis demeye bin şahit gerek. Allah’tan şahidimiz sayın valimiz. Yüzlerce insanın akın ettiği Kayak Merkezinde yalnızca 50 adet kayak takımı olur mu.? Tesislerde tuvalet olur da su olmazsa ne olur? O kadar insanın akın ettiği Karacadağ kayak merkezinde en azından hafta sonları birkaç sağlıkçı ile birlikte bir ambulans bulundurulamaz mı?

Karacadağ Kayak Merkezi Uludağ olacakmış. Hamasi sözlerle olur mu hiç? Vali beyaz örtüyü gördü ve Karın keyfini de çıkarttı. Onun etrafında koruma ordusu ve imkânlar seferber olduğu için belki birçok sıkıntının farkına varamadı. Ama en azından eksiklikleri görmüştür. Kayak Merkezimizin Uludağ olması için daha çok fırın ekmek tüketmemiz gerekiyor bence. Karacadağ’ın kara yazgısını Allahın rahmeti beyaza çevirmiş olsa da servete dönüştürmemiz için devletin buralara alt yapı ulaştırmasına ihtiyaç var.