Ege'den Doğu Anadolu'ya uzanan coğrafyanın dağlık alanlarında hayvancılık yaparak geçimlerini sağlayan Karakeçili Yörükleri, her yıl ilkbahar ve sonbaharda sürülerini otlakların yeşerdiği bölgelere doğru sürüyor.
Ayvacık köyü Çalaş mevkisinde yaz aylarını geçiren Yörükler, göçten bir gün önce uzun yolculuk için hazırlıklara başladı. Kadınların yaz boyunca hazırladığı kışlık yiyecekler ve eşyalar traktörlere yüklendi, çadırlar söküldü. Sürünün dağılmaması için önceden belirlenen lider keçilere çanların takılmasıyla tamamlanan hazırlığın ardından sabahın ilk ışıklarıyla yola çıkıldı.
Üçü kadın 5 Yörük çoban, yaklaşık bin 200 keçiyi Bulkaz Dağı'na doğru sürerken, küçük çocuklar ve çadırları taşıyan iki traktör kış aylarının geçirileceği Denizli'nin Çal ilçesine hareket etti. Sürüleriyle dik tepeleri, karlı dağları aşarak günde ortalama 20 kilometre yol alan çobanlar, yüzyıllardır aynı rotanın kullanılması dolayısıyla barakaların oluşturulduğu konaklama bölgelerinde geceledi.
Yırtıcı hayvanlar ve hırsızlık olaylarına karşı çobanların tüfekle nöbet tuttuğu sürü, sonraki günlerde Uşak'ın Sivaslı ilçesinden Denizli'nin Bekilli ilçesine ve oradan da Çal ilçesindeki kışlığa vardı. Yörükler, tüm güçlüklere rağmen yaklaşık 120 kilometrelik zorlu yolculuğu 7 günde tamamlamayı başardı. Keçiler kış boyunca kalacakları ağıllara yerleştirildi, traktörle taşınan eşyalar indirildi, kışlakta kıl çadırlar kuruldu.
Göçerlerden 85 yaşındaki Emin Çakal, hayatının göç yollarında geçtiğini, gençlik yıllarında Uşak'tan İzmir'in Ödemiş ilçesine kadar 45 gün süren uzun göçler yaptıklarını anlattı. Oğlu Ahmet Çakal (58) ise Yörüklerin bu toprakların asıl sahipleri olduğunu, dağları çok sevdiklerini söyledi.
Dedesiyle aynı ismi taşıyan torun Emin Çakal da 16 yaşında olduğunu, doğduğunda bu yana göçte olduğunu aktararak "Dağda doğdum, dağda öleceğim. Biz Karakeçili Yörükleriyiz. Kimseye zararımız olmaz. Bazen bizi hor görüyorlar. Alın terimizle çalışıp ekmeğimizi kazanıyoruz." dedi.