Kolsuz Havvanur'dan hayat dersi

İzmir'de doğuştan iki kolu da omuzdan olmayan, buna karşın her işini ayaklarıyla becerip bu yıl ilköğretimden başarıyla mezun olan 15 yaşındaki Havvanur Demir, yaşam felsefesiyle çevresindekilere "hayat dersi" veriyor. Psikoloji okuyup sorunu olan genç kızlara yardımcı olmayı hedefleyen Havvanur, "Ben engellerin sıradan insanları sıradışı yapmak için verilmiş bir özellik, bir güzellik olduğuna inanıyorum. Böyle de hayat güzel" sözleriyle yılgınlığa uğramış engellilere de moral aşılıyor.

Havvanur Demir, evhanımı annesi Emine Demir, fırıncı babası Ali Demir, kardeşleri Sevdenur (14), Yunus Emre (5), babaanne ve dedesiyle birlikte Bornova'da yaşıyor. Havvanur, kendisine yardımcı olması için 20 ay küçüğü kardeşi Sevdenur ile birlikte başladıkları Kars Halil Atilla İlköğretim Okulu'ndan bu yıl mezun oldu. Seviye Belirleme Sınavı'nda Sevdenur'u geçip 407 puan alan Havvanur şimdi hangi Anadolu lisesinde okuyacağını merak edip heyecan yaşıyor. Havvanur, engeline meydan okuyup mutlu ve başarılı olmasını biliyor.

Azmiyle, yaptıkları ve yapacaklarıyla sadece engellilere değil sağlıklı ama mutsuz, başarısız insanlara örnek oluyor. 8 yıl sınıfındaki özel bir sehpada öğrenim gören, ailesinin yanısıra öğretmenlerinin, arkadaşlarının sevgi çemberi içinde büyüyen Havvanur için annesi, "Kendisiyle barışık" diyor. Ablasının çok becerikli olduğunu, her işini kendisinin ayaklarıyla yaptığını belirten Sevdenur, "Okulda, her yerde Havvanur ile beni kıyaslıyorlar, ablan daha başarılı diyorlar. Onunla gurur duyuyorum. Teknik tasarım dersi ödevimiz vardı. O da ben de çorap ördük. O ayaklarıyla ördü, başardı, harika oldu. Ben ellerimle beceremedim, halama yaptırdım" dedi. Havvanur'un evde, okulda hep örnek alındığını vurguladı. Kendisiyle barışık olmasının yanında müthiş bir özgüvene sahip olan Havvanur, "Ben mutluyum" diyerek şöyle konuştu:

"Ben engellerin sıradan insanları sıradışı yapmak için verilmiş olan özellik, güzellik olduğuna inanıyorum. Böyle de hayat güzel. Hatta böyle bir şeyleri başarmak daha güzel. Çünkü kolları olup da çok şey başaramayan insanlar var. Böyle yapınca insan kendisiyle daha çok gurur duyuyor, daha çok mutlu oluyor. Daha çok mutlu olacak şeyler buluyor. Hele benim gibi çevresinde onu çok sevenler insanlar varsa. Okula kardeşim ile gidip geldik, birlikte başladık. Okulda bana ait olan sıra vardı, sehpa gibiydı. Normal arkadaşımın yanında oturup o sırada yazımı yazdım. Okula giderken çantamı da kendim taşıdım. Başkasına bir şey yaptırmayı sevmem. Ne kadar iyi, güzel yapabilir ki. En güzelini ben yaparım. Ben her konuda herkese güvenmem. Okul hayatım çok güzeldi, öğretmenlerim, arkadaşlarım hepsini çok seviyorum. Liseyi bitirdikten sonra hedefimde üniversite var. İdealim psikoloji okumak. Psikolog olduğumda ergenlik dönemindeki, anne babalarıyla sorun yaşamış genç kızlarla ilgilenmek, onlara yardımcı olmak istiyorum."

Havvanur, engelli ya da engelsiz herkesin istediği şeyi yapabileceğini, başarabileceğini de savundu, "Zaten beynimizin fizyololik yapısı da buna göre ayarlanmış. Biz yapamam, edemem dersek, bu beynin fizyolojik yapısına aykırı. Herkes yapabilirim dediği sürece istediği her şeyi yapabilir bence" dedi. Havvanur günlük yaşamında anne ve kardeşinden en az yardım alarak tüm işlerini eli gibi kullandığı ayaklarıyla yapıyor. Halasından emanet aldığı bilgisayarı da cep telefonunu da ayaklarıyla kontrol edip kullanabilen Havanur "İnci" gibi yazısıyla da görenleri kendisine hayran bırakıyor.