Mekke'de huzur...

Müslümanların kıblesi, Allah’ın evi Kabe’nin bulunduğu Mekke yaz kış çok sıcak. Ama huzur veren sıcaklığı Müslümanları karşılıyor. İşte Mekke Notları:

Muhammed Taşçılar Mekke’de gördüklerini sizler için yazdı.

Haberciler her gittiği yerde haber arar. haberi belgelemek için fotoğraf makinasını ve kamerasını yanından ayırmaz. İlk kez bir şehir işi unutturdu. Haber, alışveriş, gelecek planları bu şehirde geride kaldı.

Atatürk Havalimanında özellikle zenci ve Uzakdoğuluların yerde yattığı bir mescitte ihrama girdik. Havaalanındaki temizliğe rağmen o mescidin kirliliği Müslüman ülkede Müslümanlara reva görülmekte. İzbe yer ve Ağır bir koku. Mescitte namaz kılanlar ve 4 kişilik kabinler. İhrama girmek için böyle bir yer Atatürk Havalimanına yakışmıyor.

Yıllar önce Umre’ye karayoluyla gitmiştik. Zaho’dan çıkarak, Musul, Bağdat, Kerbela’dan geçerek Suudi Arabistan Ar’Ar kapısına kadar geldik. O gün otobüsümüz didik didik aranacak diye 1 gün orada kaldık. Yolculuk zordu ama huzur vericiydi. 22 yıl önceki o düzen bile Atatürk Havalimanının sisteminden daha temiz ve güzeldi.

İhram ölüm provası gibiydi. Ölmüştük ve dirildik. Lebbeyk nidası uçakta ihram niyeti ile başladı. 3 saatlik yolun sonunda Cidde Havaalanının nemli ve sıcak yüzü karşıladı bizi. Urfa’dan daha sıcak ve daha nemli bir hava. Bizi bekleyen Türk yapımı otobüslerle Mekke’ye yöneldik. Sabah namazını Kabe’de kılamadık ama Kabe’yi ilk gördüğümde ettiğimiz dualarda içimizi ferahlattı.

Şanlıurfa’da görev yaparken, tayini Bursa’nın Edebali Camiine çıkan İmam Hatip Mehmet Yazar’ın rehberliğinde tavaf ve say yapmakta ayrı bir zevkti.

Zemzem suyunu Hacer ve İsmail gibi içtik. Binlerce yıldır, etrafında başka su olmadığı halde, her yıl milyonlarca insanın alıp götürdüğü halde bitmeyen zemzem suyunun tadı bile bambaşka.

Urfalı Sevgisi

Biz Bursa kafilesiyle Kutsal topraklara gittik. Bursa’da Urfalı İmam olarak anılan Mehmet Yazar’ın davranış ve duruşu Urfalılara karşı bir muhabbet olduğunu hemen fark ettirdi. 80 kişilik grupta herkesle kaynaşmamız uzun sürmedi. Sohbet ortamında Mehmet Yazar Üsküdar’daki bir anısını anlatırken, bir çok kişi duygulandı.

Hacıları Konuk Etmek isteyen Boyacı

Mehmet hoca Üniversite yıllarında İstanbul Üsküdar’da bir camide görev yapmış. Mehmet Hoca’nın Urfalı olduğunu öğrenen cemaatten biri “Hocam ben Urfalıları çok seviyorum. Bu sevgimin nedeni ise Urfalı bir boyacı çocuk.” diyerek başından geçen olayı anlatmış.

1990 yıllara kadar Hac karayolu ile yapılıyordu. Türkiye’den hatta İran, Pakistan’dan gelen hacı adayları Urfa’ya gelir, Balıklıgöl’ü, Hazreti İbrahim Peygamber’in doğduğu mağarayı ziyaret ederdi. O günlerde Urfalılar hacıya hizmet etmek için hacıları evlerine davet ederdi. 1 gün Urfa’da kalan hacılar 5’er ve 10’arlı gruplarla Urfalıların evine misafir olurdu. Geceyi Urfalıların evinde geçiren hacı adayları Urfa’nın misafirperverliğini her yerde anlatırdı.

İşte o yıllarda hacı amcanın yanına gelen 12-13 yaşında ayakkabı boyacısı “Amca arkadaşlarından 10 kişi topla bizim eve gelin.” diyerek davet eder. Bunu gören Hacı amca hem çocuk hem de fakir olduğunu düşünerek çocuğa teşekkür eder. Bunun üzerine hüngür hüngür ağlayan boyacı çocuk “Ben fakir olduğum için evimize gelmek istemiyorsunuz.” diye sitem eder.

Neye uğradığını şaşıran hacılar çocuğa “Tamam geleceğiz hadi gidelim” diyerek evinin yolunu tutarlar. Ev fakirdir ama düzenlenen sofra zengin. Hacıların çoğu gözyaşlarına hakim olamaz. Urfalıların gönlü zengin olduğunu orada anlarlar.

O hacı amcada Nerede bir Urfalı görse aklına boyacı çocuğun yaptıkları gelir ve duygulanarak o anısını anlatır.