Cumhuriyetin ilk yıllarında Mersin halkı su ihtiyacını Mersin Çayı’ndan, içme suyu ihtiyacını da kuyulardan karşılıyordu. Daha saf su içmek isteyenlerse Toroslar'dan damacanalarla getirilen suları satın almaktaydı. 1929 yılında cumhuriyet dönemi belediye başkanlarından Mithat Toroğlu göreve başladığında Mersin’in nüfusu 14 bindi ve şehrin en önemli iki sorunu kanalizasyon ve içme suyunun olmamasıydı.
Düzenli olarak arıtılmış içme suyu sağlayan bir şebeke olmadığı gibi, suyun arıtılıp şehre pompalandığı bir tesis de bulunmuyordu. Parçaları Almanya’dan gemiyle getirilen ve yapımı iki yıl kadar süren Türk - Alman ortak yapımı su arıtma tesisi 1938 yılında faaliyete geçti. O dönemde günde 8.500 metreküp pompalama kapasitesiyle yüz bin insana yetecek su filtrelenebiliyordu.
Yaklaşık 10 km mesafedeki Efrenk (Müftü) Deresi’nden borularla tesise getirilen sular kum filtrelerinden geçerek yeni kurulan şehir şebekesi aracılığıyla Mersin’e içme suyu olarak verilmekteydi.
Bu tesis 1984 yılına kadar Mersinliler'e hizmet verdi. 2014 senesinde MESKİ (Mersin Su ve Kanalizasyon İdaresi) çalışanlarından Serap Birlik, Esin Şener ve Ülkü Çataklı tarafından düzenleme çalışmaları sırasında önemi fark edilen binanın müze haline getirilmesine karar verildi.
Kütüphane taramaları, arşiv çalışması ve Berdan müdüründen alınan tavsiyeler sonucunda, tüm filtreleme ekipmanı görevli personel tarafından aslına uygun şekilde bakım görüp yenilendi ve iki yıl sonunda hizmete açıldı.