Posta'dan Alev Gürsoy Cimin'e konuşan Metin Akpınar, kaybettiği dostlarına olan özlemini anlattı.
İşte o duygusal anların yaşandığı röportajdan satırbaşları:
Yeşilçam’ın ünlülerini bir bir kaybediyoruz. En son Münir Özkul’u kaybettik...
Bana bunları sormayın. ‘Köyden İndim Şehire’ filmimiz var ya, geçenlerde yine izledim. Kemal (Sunal), Halit (Akçatepe), Zeki... Hepsi gitmiş, bir ben kalmışım yaşayan. Ne acı... Değişmeyen tek son ölüm.
Size herkes gülüyor da, sizin güldüğünüz kimse var mı?
Uzun yıllar Zeki’ye (Alasya) güldüm. Çünkü bir tek onu görüyordum karşımda. Sonra teknoloji gelişince kendimi de görmeye başladım, kendime de gülüyorum seyrederken.
HEP BİR YANIM EKSİK
Çok mu severdiniz birbirinizi?
Ayrılmaz ikiliydiniz... Ayrılmaz bir bütün değil, ikimiz de ayrı kafa yapısında, ayrı inanç mekanizmasında olan iki ayrı insanız. Ama kader birliğimiz, özverimiz ve demokrat olmak vardı. Ortaksınız ve bizatihi yarış olan bir işte berabersiniz. Birbirinizle konuşurken volümünüzü bile aşmamışsınız, çok önemli değil mi bu?
YARİN YANAĞINDAN BAŞKA HER ŞEYDE ORTAKTIK ZEKİ'YLE
O kadar sene hiç mi tartışmadınız?
Volüm iki kıl açılmamıştır. Tartışır doğrusunu bulursak uygulardık, bulamazsak bulmak üzere ertelerdik. Herkesin yapması lazım. Nazım Usta’nın dediği gibi; “Yârin yanağından başka her şeyde ortaktık” Zeki’yle. Onu her haliyle özlüyorum, bir yanım hep eksik.