Gelişmiş ülkelerde uygulanan pasif istihdam politikaları, çalışma yaşamını ilgilendiren kanunlar ile oluşturulur. Pasif istihdam politikaları, istihdam oranının artması ve yeni iş alanlarının oluşturulması konularında katkı sağlamaz. Ancak işsiz kalan vatandaşların, işsizliğin olumsuz etkilerinden sıyrılarak refah düzeyini artırmayı hedefler.
Pasif iş gücü piyasa politikalarının temel amacı; işsiz nüfusu maddi açıdan desteklemektir. Amaç doğrultusunda, işsiz bireylere işsizlik sigortası ve işsizlik yardımı yapılarak ihtiyaçlarını karşılanmaları hedeflenir. Devlet, pasif istihdam politikalarını uygulayabilmek için kaynak arayışındadır. Bu noktada işverenler büyük oranda maliyet yükü alır.
Pasif istihdam politikalarının temel amacı, işsizleri ekonomik anlamda destekleyerek işsizlik sebebi ile ortaya çıkabilecek bireysel ve toplumsal zararı azaltmaktır. Pasif istihdam politikaları sayesinde işsiz olan kişilere belirli bir ekonomik güvence sağlanır. Verilen ekonomik güvencenin işsizliğin neden olacağı sorunlara çözümler yaratması amaçlanır. Pasif istihdam politikaları her ülkede farklılık gösterebilir.
Pasif iş gücü piyasa politikaları, 'işsizlik sigortası' ve 'işsizlik yardımı' olmak üzere iki araç kullanılarak uygulanır. 'Kıdem tazminatı' ve 'ihbar tazminatı' gibi uygulamalar da pasif emek piyasası politikaları içinde değerlendirilir. Ülkemizde uygulanan pasif istihdam politikaları şunlardır:
Pasif istihdam politikaları arasında yer alan ihbar ve kıdem tazminatları da işsizlik sigortası araçlarındandır. İhbar ve kıdem tazminatı, işçiyi işten çıkarmadan önce yeni bir iş aramaya teşvik etmek üzere uygulanır. İşveren, işten çıkarmaya karar verdiği işçiye, iş araması için kıdemine göre uygun bir süre verir veya aynı süreye ait ücretini peşin olarak öder. Böylece bireylerin işlerini kaybetmeden önce yeni bir iş bulmalarını kolaylaşır. Bu politika ile işsizlikten doğacak mağduriyetin azalması amaçlanır.