Rahmet Peygamberleri ve Terör Örgütleri

Museviler ve onlardan önce gelmiş olan semavi dinlerin mensupları Adem Peygamber’den başlayarak gelmiş olan kendilerinden önceki peygamberleri kabul ettiler.

Hıristiyanlar ve Müslümanlar da kendilerinden önce gönderilmiş olan peygamberlere inandılar.

Bütün peygamberler de dünyaya yaratana inanmayı, yaratanın insanlardan istediği iyilikleri yapmayı, kötülüklerden kaçınmayı telkin ettiler.

Cinayetler Adem’in oğulları Kabil ve Habil’den beri suç sayıldı. On emirden biri “öldürmeyin” oldu.

Buna karşılık insanlar her devirde diğer insanları öldürdüler. Çeşitli nedenlerle, çeşitli bahanelerle öldürmeye devam ettiler. İnanç adına ya da başka nedenlerle dünyada sürekli olarak kan aktı. Sayısız masum insan bu çatışmalarda yaşamını yitirdi.

İnsanlar, bazen kendilerini öldürmeye gelenleri canlarını korumak adına öldürmek zorunda kaldılar ve yüzde yüz haklı olarak bunu yaptılar. Bazen haksız yere ve suçsuz insanları katlederek yüzde yüz haksız bir şekilde ellerini kana buladılar.

Çoğu zaman da haklılık, haksızlık oranları değişen ama genel anlamda haksızlık oranı çok daha yüksek olan cinayetlere, katliamlara katılıp ya katil, ya mağdur oldular.

Çoğunda tamamen ya da büyük oranda haksız durumdaydılar çünkü yaratıcıları “öldürmeyin” demişti.

Peygamberlerin yaşadığı zamanlardan uzaklaşıldıkça kutsal metinler üzerinde türlü değerlendirmeler, türlü yorumlar yapılmıştı. İyi ya da kötü niyetli kimseler bu metinlere, onların tefsir edildiği, açıklandığı kaynaklara eklemeler ve duruma göre bazen eksiltmeler yapmışlardı.

Sonraları, pek çoğu yaptıkları çeşitli seferlerde kanlarına girdikleri masumları da “din” için öldürdüklerini söyleyerek temize çıkmaya çalıştılar.

Örnek vermek gerekirse televizyon ekranlarına ve internet sitelerine düşen görüntülere konu olan İsrail askerleri, bir sığınağın arkasında canlarını kurtarmaya çalışan, korku ve dehşet içinde olan yoksul baba ve oğlu acımasızca katlederken bunu kendi sözde din devletleri İsrail için yaptılar. Yine aynı askerler haksızlığı protesto etmek için iş makinesinin önüne yatan Amerikalı aktivist Rachel Corrie’yi iş makinesiyle ezerek acımasızca öldürmekten geri durmadılar.

Mavi Marmara gemisi ile Gazze’ye yardım götürmeye çalışan dünyanın farklı ülkelerinden insanların bulunduğu gemiye yine bir din devleti olan İsrail için uçaktan indirme yapıp masum ve silahsız insanları katlettiler.

Bu televizyon ekranlarına yansıyanlar dışında binlerce haksız katliam din adına yapıldı. Museviler de, Hıristiyanlar da, Müslümanlar da, diğer din ve inançlara mensup olanlar da benzer şeylere alet oldular. Ancak çağdaş ülkelerin hiç biri bir din devleti olarak varlığını koruyan İsrail kadar din adına terör uygulamadılar.

Tahrif edilmiş Tevrat nüshalarındaki eklenmiş mesajlar gösterilerek bu dinin mensuplarınca yapılan katliamlar doğru ve haklı gibi gösterildi.

Elbette bütün Museviler bu günahları, yanlışları alkışlamadılar. Samimi inançlı ve vicdan sahibi olanları bu fikri kabullenmediler. Onların içinde de “öldürmeyin” mesajını doğru anlayıp yapılan yanlışlara karşı çıkanlar oldu ancak ülkelerinde iktidarı hep ellerinde tutanlarla, yönetimdekilere iktidar sağlayacak kadar çok sayıda olan destekçileri karşısında sesleri işitilmedi.

Dünyanın çeşitli ülkelerinde çeşitli haksız uygulamalarla zorlanarak, eğitimsizliklerinden yararlanılıp kullanılarak, menfaatler temin edilip kandırılarak Müslüman dini adına faaliyet gösterdikleri söylenen terör odakları kuruldu. Aradan geçen bin dört yüz yıl boyunca İslam dini de kimi mensupları tarafından farklı şekillerde yorumlanmış, yanlış anlayıp yanlış yaşayanlar ortaya çıkmıştı. Bu dinin özünü bilmeyen kimi güdümlü odaklara yaptırılan terör eylemleri bütün Müslümanlara ve İslam dinine mal edilmeye çalışılmak suretiyle dünyanın en barışçıl ve insana en çok değer veren dini olan Müslümanlık bir terör dini olarak tanıtılmaya çalışıldı.

Müslümanlığı kabul edemeyen, hazmedemeyen; müslümanların köşeye sıkıştırılmasından çıkar sağlayan çevreler ellerindeki her türlü medya aracını ve her türlü formatı kullanarak yoğun bir propaganda faaliyeti ile insanların fikirlerini kirlettiler.

Müslümanların kutsal kitabı Kur’an’da, Maide Suresi 32. ayette “kim bir cana kıymamış ya da yeryüzünde bozgunculuk yapmamış olan bir kimseyi öldürürse bütün insanları öldürmüş gibi olur” mealindeki ayetle haksız öldürmenin ne büyük bir yanlış olduğunu çok net olarak ifade edilmiş olduğu halde bunun tam tersi iddia edildi. Aradan geçen yüzyıllar içinde çeşitli gruplara, fırkalara ayrılmış olan, bir kısmı dinin temel referanslarından da uzaklaşmış olan İslam dininin mensuplarının tamamı bu dine yabancı olan kesimler nezdinde bilinçli çalışmalarla itibarsızlaştırılmaya çalışıldı.

Filistin örneğinde olduğu gibi Müslümanların topraklarını kolayca işgal edebilmek için, ayrıca Müslüman ülkelerin doğal kaynaklarını sömürerek oraları bir pazar olarak kullanabilmek için yazıldı bütün bu senaryolar. Kimi gerçekten saptırılmış inançların gerçekleştirilmesi umuduyla yazıldı.

İnanan inandı, inanmayanlar da karşılarındaki güç kadar olanakları olmadığı için dünyaya dertlerini anlatamadı. Pek çok insan Müslümanlığın terör dini, müslümanların da terörist olduğu yönündeki palavrayı yuttu, seçimlerini, tercihlerini bu palavranın gölgesinde yaptı, yapmaya devam ediyor.

Ayrıca ifade etmek gerekir ki, dünyada yaşayan her insan bir semavi dinin mensubu değildir.

Semavi dinlerin birine bağlı olsun ya da olmasın her insanda olan akıl nimeti de hep aynı yönde çalışmaz. İnsanların akılları nefisleriyle el ele verip akla hayale gelmedik yorumlara ve davranışlara da zemin hazırlar. Hayal gücümüzün bile ulaşamayacağı düşünceler oldukça sapık, kopuk, çarpık inançların yeşermesine bile izin verir.

Komünist olan kimi Çinlileri, Rusları, ateistleri, Budistleri ve diğer türlü inançlara sahip olanların bir kısmı çok farklı eğilim ve inançlarıyla bu grup içinde düşünülebilir.

Yani onların bir kısmı insana, cana, canlıya değer verirken diğer bir kısmı için öldürmek bir sorumluluk nedeni değildir. Vicdan kültürleri de mensubu oldukları inançlara göre farklılık gösterir.

Sonuç olarak; dönüp günümüz dünyasına bakarsak kutsal metinlerde “öldürmeyin” emri olduğu halde birilerinin katliamlar yapmaya, masum insanları öldürmeye ve bu cinayetlerini de semavi dinlere mal etmeye gayret ettiklerini görürüz.

İsrail askerleri din devletleri adına öldürürler masumları. Toplu terör eylemlerini üstlenen çeşitli isimlerdeki terör örgütleri de kendilerince İslam adına yaparlar masumların canlarına mal olan saldırılarını.

İslam dinini kıyısından, köşesinden öğrenmiş biri, bir karıncayı bile ezmezken onlar masum insanları öldürür ve topu Müslümanlığa atarlar.

Bunun gerçekte samimi Müslümanlar için yenilir, yutulur bir yanı yoktur. Ancak propaganda araçlarının büyük bölümü karşı kamptakilerin elinde olduğundan dertlerini anlatamaz, terörün İslamda yeri olmadığını dünyaya anlaşılır bir şekilde haykıramazlar.

Yanlış kişilerin yanlış eylemlerinin medya aracılığıyla yayınlanması sonucu izleyenler tarafından dine yapılan hakaretlerin, taşkınlıkların da zaman zaman haksız yere işi çığırından çıkarır.

İsrail’in yöneticileri masum insanların katledilmesi emrini verebilirler ancak hiçbir Müslüman alim, söz sahibi din yetkilisi masum insanların katline fetva, izin, cevaz vermez.

Yaşananların bir de bu açıdan bakılıp görülmesi, olayların yeniden değerlendirilmesi, masumların dünyanın her yerinde korunması, yanlışlardan dönülmesi; dini ve inancı ne olursa olsun insanların yer küre üzerinde barış koşullarını oluşturabilmek için çaba göstermeleri samimi insanlar için önem arzetmekte, bir zorunluluk olarak karşımızda durmaktadır.

05 Ekim 2013 Cuma