Türk sözcüğünün tarihi Eski Türkçe dönemine dayanmaktadır. Türk kelimesi, ilk yazılı kaynaklarımızdan olan Orhon yazıtlarında ‘‘Türük’’ olarak geçtiği düşünülmektedir. Eski Türkçeye göre ‘‘güç, kuvvet, güçlü, kuvvetli’’ anlamlarına gelen bu sözcük, ana yurdu Orta Asya olan, buradan göç ederek dünyanın çeşitli yerlerine yayılan, büyük devletler kurarak Türkçenin çeşitli lehçeleriyle konuşan ve bu milletten olan kişiler için kullanılır. Günümüz şartlarındaki kullanımı ise tek bir anlamı karşılamaktadır. Türkiye Cumhuriyeti’nde yaşayıp Türk vatandaşı olarak kabul edilen insanlar ‘‘Türk’’ olarak adlandırılır. Türk kelimesinin anlamları Türk Dil Kurumuna göre şu şekildedir:
Bir cümlede bir kelimenin yerine başka bir kelimenin kullanılması halinde cümlenin anlamının bozulmaması, o kelimelerin eş anlamlı olduklarını gösterir. Eski Türkçede ‘‘Türk’’ kelimesinin de birden çok anlamı vardır ancak günümüzde Türk Dil Kurumuna göre Türk eş anlamlısı olan bir kelime değildir. Türk kelimesi her ne kadar 21. yüzyılda "yiğit, mert, çevik, güzel, kuvvetli, güçlü" gibi anlamları karşılamıyor olsa da geçmişte bu anlamlarda kullanılmıştır. Bu durumun en iyi örnekleri divan şiirinde yer alır.
Türk kelimesi günümüz şartlarında güçlü, yiğit, kuvvetli gibi anlamları karşılamak için kullanılmadığından dolayı Türk kelimesinin eş anlamlısı olan sözcükler bulunmamaktadır. Türk kelimesinin eş anlamı olan ve Türk'ün anlamını tam olarak karşılayan bir kelime olmadığı için Türk’ün eş anlamlısı ile örnek cümleler kurmak olanaksızdır.