Ordu'nun Perşembe İlçesi'de yaşayan 25 yaşındaki anne Aylin Özbek, beşinci kattaki evlerinin penceresinden düşen 2 yaşındaki oğlu Aras'ı yakalamak için peşinden atlamıştı. Türkiye'nin günlerce konuştuğu anne-oğul bu olaydan sağ kurtulmuş hastanedeki tedavilerinin ardından taburcu edilmişti.
Türkiye'nin dört bir yanından tebrik mesajları tebrik mesajları alan anne Aylin Özbek, o anlarıHabertürk'ten Nazenin Tokuşoğlun'a anlatı
Şimdi baktım da düştüğünüz yere, inanamadım! Beşinci kattan düşmüşsünüz, sağa sola çarpınca yavaşladınız herhalde...
Evet. Tam boşluğa düşmedik, delik gibi bir yerdi. Bendeki dikişler o çarpmalardan.
Pencerenin pervazında Aras'ı gördünüz, sonra ne oldu?
Bende de tam orada kopukluk var. Gerçekten hayal gibi bir şey benim için, hatırlamaya çalışıyorum. Nasıl tırmandı oraya, düştü, ben nasıl gittim arkasından. Bilincim yerindeydi, şimdi de öyle ama çıktı beynimden oralar.
Peki sonrası?
Havada hiç tepki vermedi, o da şoka girmişti sanırım. Düştüğümde hiç acı hissetmedim, o kadar korkuyordum ki Aras'a bir şey olacak diye. Elimde mavi çorabı vardı, sımsıkı tutmuşum. Havada tutmak isterken ancak onu yakalayabilmişim. Ona doğru emekleyerek gittim. Ağlıyordu. "Ağlama canım yanındayım" dedim. Kucağıma aldım.
Peki sizi kim buldu? Görünmeniz imkânsız, o kadar derin ki!
Çığlıkları komşular duymuş. Benim bağırıp da yardım isteyecek halim yoktu. Sonra gözümü açtığımda yoğun bakımdaydım. Kendime geldim ve "Aras nerede" dedim. Bir süre göremeyince çok korktum. Meğer ayrı hastanelerdeymişiz. Aras Ordu Devlet Hastanesi'ndeymiş, ben Ordu Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne kaldırılmışım. Herhalde ikimizle de ilgilenmek için öyle bir yol seçtiler diye tahmin ediyorum. Tabii sürekli Aras'la ilgili haber taşıyorlar bana. Ailem de çok şey yaşadı sağ olsunlar.
Eşinin durumu nasıl?
Hep çok iyiydi bana karşı ama şimdi daha farklı tabii. İç dünyasını bilemem ama bizi böyle gördü ya, sürekli şükrediyor.
3 gün yoğun bakımda kaldınız...
Evet, ikimiz de. Hem de ayrı hastanelerde. Şimdi iyiyiz ya... Bir daha olsa Allah göstermesin, yine aynısını yaparım.
Aras 24 Ocak'ta iki yaşını bitirdi. Hep çok hareketli bir bebekti. 11 aylıkken konuşmaya ve yürümeye başladı. Çok da neşelidir. Ankara'nın Bağları türküsüne bayılır. Sözlerini de bilir. Çok akıllıdır benim oğlum. Nazara o kadar inanırım ki "Aras ağzını artık tut" diyorduk bıcır bıcır konuşurken. Hissetmişim. En sonunda yapacağını yaptı.
Nazar olduğunu düşünüyorsunuz yani...
Aslında hiçbir şey düşünecek halim yok ama sanki içimde bir yerlerde böyle bir şey olacağını hissetmiştim. Sürekli dua okuyordum, hep bir korku vardı son zamanlarda.
Peki Aras ne hissediyor? Evet, henüz çok küçük ama garip bir şeylerin olduğunun farkında mı? Siz olayın olduğu odaya çıkamıyorsunuz, o çıkıyor mu mesela?
O kadar akıllı ki, "Uf oldu çok acıdı ama Aras yaptı" diyor. Kendi hatasından kaynaklanan bir durum olduğunu biliyor. Alçıyı oyun gibi gösteriyoruz. Sevdiklerine imzalatıyor. Sizi de sevdi, şimdi gelir kalemle yanınıza. Yani benim yüreğim ağzıma geldi ama o çocuk neticede, üst kata da çıkıyor, pencereden de bakıyor. Tabii yanımdan bir saniye ayırmıyorum o ayrı konu.
Aras her halükârda kurtulacaktı ama arkasından atlamasaydınız suçluluk mu duyacaktınız, bakıp kalabilirdiniz arkasından. Şoka girebilirdiniz. "Benim dikkatsizliğimden oldu" diye kendinizi yiyip bitirebilirdiniz...
Belki de, bilmiyorum. Belki bu yaptığım daha çabuk toparlanmama neden oldu, ki aslında toparlanamadım daha. Ama benim yapımda cesaret var. Hiç düşünmeden hareket ederim. Boğa Burcu'yum ya, onun da etkisi olabilir.
Daha önce de denediniz mi cesaretini?
Başkasının çocuğu da olsa düşünmeden atlardım. Çocuk neticede savunmasız biri.
Bu arada 89'lusunuz. Çok gençsiniz. Büyük oğlunuz Mustafa kaç yaşında?
7 yaşında, 18 yaşında doğurdum.
Bir cesaret hikâyesi daha! Çocukmuşsunuz daha. Çok mu sevdiniz?
Evet, aşık oldum, orada bir cesaret göstergesi daha var; kaçarak evlendim. Ama ailem düğünüme geldi, çok uzamadı. Seviyorlar zaten eşimi. Müslüm askere gidip gelecekti. Erkek psikolojisi herhalde, "Gitmeden evlenelim" dedi. Evlendik...
Peki bu olay ne değiştirdi, daha çok mu ilgileniyorsunuz artık Aras'la?
Ben hep ilgiliydim onunla, gözüm gibi bakıyordum. Ama o gün nasıl çıktı oraya anlamadım. Kaşla göz arasında oldu her şey... Şimdi yanımdan bir saniye ayırmıyorum. Bu yaşadığımızı dizide izlesem, abartmışlar derdim yemin ederim.
Bu arada "Yılın annesi" diyorlar size şimdiden. Sonuna kadar hak ediyorsunuz...
Bunu gerçekten öyle bir şey için yapmadım, ben ödülümü oğlumu sağ salim kucağıma alarak kazandım ama çok teşekkür ederim; hem size hem de halkımıza. Ne kadar inanılmaz duyarlı bir halkımız varmış. Biliyordum ama bu kadarını tahmin etmiyordum. Tanıyan tanımayan arıyor.
Yılın annesi seçilirseniz daha da ünlü olacaksınız. Hayatınız farklı noktalara da gidebilir. Mesela bir reklam filminde oynar mısınız?
Öyle şeyler benim yapıma uygun değil. Çağırıyorlar zaten programlara falan ama gitmiyorum. İstemem...
Sadullah dedenin çiçekli mesajı basına da yansıdı, gerçekten çok güzel şeyler yazmış. 60 yaşında 3 torunu var ama "Keşke karşılaşsak da elini öpsem" diyor... Sağ olsun, arıyor da... Kaymakamlar, belediye başkanları, hiçbiri boş bırakmıyor, herkes arıyor.
Ordu'da durum ne?
İnanılmaz! Geçenlerde Orduspor – Karşıyaka maçına davet ettiler. "Öp annenin elini Aras bebek" diye pankartlar hazırlamışlar. Maç boyunca da "Geçmiş olsun büyük anne" diye tezahürat yaptılar. O kadar mutlu oldum ki anlatamam.
Psikolojiniz her gün daha iyiye gidecek ama yardım da alıyor musunuz?
Uyuyamadığım oluyor bazen düşünmekten. Düşünmeye başladığım anda başka bir şeyle ilgilenmeye çalışıyorum ki kabus boyutuna gelmeden kurtulayım. Psikiyatrla görüşmek istemedim hemen, bir kendimi toparlayayım, önce içimde halledeyim dedim. Şimdi gitmeye hazırım... Bekliyor zaten. Olayın meydana geldiği yatak odasını görmek istemiyorum. Hazır değilim. Başka odalarda kalıyorum. Eşim de benimle birlikte, çıkmıyor yukarı.
Bir çocuk daha?
Allah olmayanlara versin artık. Gerçekten doğduğu andan itibaren büyük sorumluluk.