Craig Davidson çizimlerinde çok güzel bir şeyi görselleştirmeyi başarmış. Baktıkça çocuk olmanın masumluğunu, haşarılığını ve hayal gücünün insanı dünyadan kopartma gücüne sahip büyülü yapısını hatırlıyor insan.
Siz de bu illüstrasyonlara bakarken sokaklarda bağıra çağıra koşturarak oyun oynayabildiğimiz o güzel günlere dönmeyi istemiyor musunuz?
Belki bu illüstrasyonların hatırlattığı çocukluk anıları, belki de hayal gücünün çocukça etkisiyle gerçeklikten kopmaya tümüyle ihtiyacımız olduğu için bu çizimler bana çok etkileyici görünüyor. Bilgisayar oyunlarının sunamayacağı bir içtenlikle oluşan bu dünyaların özgürce kurulabileceği, her zaman oyun alanlarına dönüşebilecek sokaklarda çocukların güvenle dolaşabileceği ve sokakları doldurup oyun oynamaktan korkmayacak çocukların yetişebileceği bir gelecek umuduyla.